Vervolgde christenen
De eerste zondag na Pinksteren, dit jaar op 30 mei, is traditiegetrouw de zondag voor de Vervolgde Kerk. Sinds 1955 zet de organisatie Open Doors zich in voor vervolgde christenen. Daarnaast zijn ook andere organisaties actief die zich meer specifiek op één land richten.
China Info
Dat doet bijvoorbeeld de Stichting China, die via haar orgaan China Info regelmatig bericht over de situatie van de niet-geregistreerde gemeenten in dat land. In het meest recente nummer lezen we dat de situatie voor christenen in China er niet gemakkelijker op wordt.
Van onze relaties in China horen we dat de economische situatie in dat land voor veel burgers steeds moeilijker wordt. Dat feit haalt vrijwel nooit de pers maar de werkloosheid neemt kennelijk in betekenisvolle mate toe. (…) Een van de belangrijkste redenen daarvoor lijkt de uitermate rigide aanpak van de corona-epidemie. In China lijkt het coronavirus thans buitengewoon goed onder controle wanneer we de situatie daar vergelijken met die in Europa en Amerika en zeker wanneer de situatie in China vergeleken wordt met die in Zuid-Amerika. Maar de als bijna onmenselijk ervaren lockdowns en de gevolgen daarvan voor het onderwijs en de arbeidsmarkt hebben nadrukkelijk hun tol geëist. De uitermate stringente beleidsmaatregelen (…) hebben geleid tot een ander verschijnsel: zelfmoord onder jongeren. Voorgangers van huisgemeenten vertellen dat berichten in diverse media over zelfdoding onder met name studenten en jongeren kloppen. Ook in religieuze kring doen berichten de ronde over een schrikbarende stijging van zelfmoorden in de leeftijdsgroep onder de 30 jaar. Er was al voor de corona-epidemie een enorme druk voor jongeren om te presteren op school en dat is nu alleen maar erger geworden. Om een redelijke baan te krijgen wordt als het ware gevochten. (…)
Doordat veel geregistreerde kerken online gingen, kreeg de overheid toegang tot enorm veel informatie over wie gelooft, waar christenen wonen, met wie zij contact hebben, enzovoort. Dat leidde weer tot arrestaties en kerksluitingen. Dat laatste is ook een reden waarom veel huiskerken geen online ontmoetingen meer organiseren. Hier en daar horen we dat christelijke ouderen voor het blok gezet worden. In sommige plaatsen moeten ze naar de gemeentelijke overheid om te verklaren dat niet Christus maar de overheid in hun noden voorziet. Doen ze dat niet, dan stopt hun pensioen en recht op gezondheidszorg van de overheid. In de wandelgangen gaat het verhaal dat een christen nu één van zijn ouders moet onderhouden omdat deze ouder geen handtekening wilde zetten onder de verklaring dat de staat als het ware god is. Hij moet daarom ook de medische kosten betalen nu de gezondheidszorg niet langer wordt betaald door de overheid. (…)
Hoe pak je huisgemeenten en andere niet-welgevallige organisaties aan, zó dat het lijkt dat dat je een goede daad verricht? Dan organiseer je een wedstrijd voor dorpen. Je laat in een bepaald gebied dorpen strijden om de titel ‘mooiste gemeente’. Dan gaat het om schone straten, mooie plekken maar vooral… om het ‘uitroeien van illegale religieuze activiteiten’. Als je het in een boek leest, zou je de ogen uitwrijven en denken dat het niet waar is. Na uitvoerig onderzoek door de communistische partij wordt in China sinds kort opnieuw de ooit door Mao uitgedachte politiek van de ‘mooiste gemeente’ weer georganiseerd. Dat is onderdeel van een door Peking aangestuurd programma met als mooie naam: ‘het nieuwe socialistische platteland’ (…).
Er ligt voor de dorpsleiding veel moois in het verschiet zoals promotie en betere betaling. De dorpen kunnen in deze ‘verkiezing’ maximaal 1000 punten verdienen. Maar nu komt het: de kern van de door Peking geregisseerde actie is de ‘museum-wording’ van religieuze gebouwen. Voormalige kerken of christelijke weeshuizen worden deels gerestaureerd en deels omgebouwd. Alle verwijzingen naar religie, God of Bijbel worden verwijderd. De gebouwen krijgen nieuwe bestemmingen (…). De verbazing wordt nog groter als we lezen dat China een en ander presenteert als ‘zorg besteden aan ecologie en milieu’. Het programma valt dan ook onder het ministerie van Landbouw.
Als het niet zo triest was, zou je lachen over deze aanpak waarbij godsdienst ‘milieuverontreinigend’ is. Het is wel slim: want iedereen wil zich inzetten voor een beter milieu en beter klimaat.
De Posthoorn
Steeds weer is het verrassend te lezen over missionaire activiteiten. Er zijn veel initiatieven op dit gebied. We weten er niet zoveel van, omdat de berichtgeving via nieuwsbrieven plaatsvindt. Hier volgt een ervaring van Saskia van Dijk (naam waaronder zij werkt), die samen met haar man bij Stichting Gave werkt onder een vrijwel onbereikt volk. In hun nieuwsbrief De Posthoorn, van mei dit jaar, vertelt ze over een Somalische vrouw.
Voor sommige Somalische broeders en zusters is het leven ontzettend zwaar. Het leven is soms uitzichtloos en alles lijkt tegen te zitten. Fosia (niet haar eigen naam), één van de zusters, was voor de kerstdagen ten einde raad. Ze at niet meer en wilde haar medicaties niet meer. Ze vermagerde en al het licht was uit haar ogen verdwenen. Met drie vrouwen besloten we om haar elke week te gaan bezoeken om door deze zware periode heen te komen. Het was elke keer heel moeilijk om haar zo te zien lijden. Maar tegelijkertijd bleef ze bij elk bezoek haar Bijbel halen en wilde ze met ons lezen en bidden. Psalm 40 is haar lievelingspsalm: ‘ik ben wel ellendig en arm, maar de Heere denkt aan mij’.
Voordat ik naar haar toe ga, kijk ik eerst mijn kamer rond. Wat zal ik voor haar meenemen deze keer? Soms neem ik iets lekkers mee of een kaartje met een bijbeltekst. Deze keer nam ik een klein goudkleurig boekje mee met Somalische Bijbelteksten. Aan de buitenkant staat: ‘DAHAB saafi ah’. Dat betekent: ‘puur GOUD’. (…)
Ik hoef eigenlijk nooit van tevoren na te denken over wat ik met haar zal lezen. Steeds had ze zelf al iets gevonden wat ze met mij wilde delen, ‘Saskia, wil je Psalm 12 lezen?’. Soms las ze zelf voor. Dan merkte ik dat haar Nederlandse leesvaardigheid nog niet zo groot is. Ik zocht Psalm 12 op en las het voor uit haar eigen Bijbel (BasisBijbel). ‘De Heer zegt: de mensen kreunen, want ze worden verdrukt. Daarom kom ik hen helpen. Ik breng hen in veiligheid. Wat de Heer zegt is altijd waar. Zijn woorden zijn zo zuiver als zilver… ’. Ik reageerde: ‘Wat prachtig! Hier gaat het over dat Gods Woord als zilver is! En ik heb je net een boekje gegeven over PUUR goud!’
We spraken verder over de Psalm…. Ik luisterde en daarna viel het stil. ‘Saskia, wil je nu Psalm 19 lezen?’ En ik las: ‘… De bevelen van de Heer zijn waarheid en zijn allemaal juist en goed. Ze zijn kostbaarder voor een mens dan goud, kostbaarder dan veel zuiver goud’. (…)
Daarna begon ze vol vuur te getuigen van haar Heiland. Die al haar zonden had weggenomen. Dat de toegang voor haar vrij was naar God en dat Hij ons als bruid wilde hebben. ‘Het duurt echt niet lang meer, Saskia, Jezus komt terug. Dan komt Hij ons verwelkomen.’
De rollen waren omgedraaid. Ik kwam uiteindelijk niet voor haar, maar zij was er voor mij.