Verdieping en vriendschap
Theologiestudenten die van diepgang en gezelligheid houden, verzamelen zich op maandagavond voor een activiteit van Voetius. Op deze vereniging worden theologen vanuit gereformeerd perspectief uitgedaagd en bevraagd.
De meesten eten voorafgaand aan een activiteit een maaltijd in het VU-restaurant in Amsterdam. Studenten met een smalle beurs gaan voor een snel patatje om de hoek. In de huidige omstandigheden komt Voetius ook op andere locaties samen.
De G.T.S.V. Voetius (Gereformeerde Theologen Studentenvereniging) is een vereniging waar studenten stevig discussiëren en waar ze na een pittig college stoom kunnen afblazen. Tijdens de avonden staan verschillende activiteiten op het programma: studiekringen, bijbelkringen, huishoudelijke vergaderingen en preekvergaderingen. We komen twee keer per drie weken samen. Op onze vereniging worden theologen vanuit gereformeerd perspectief uitgedaagd en bevraagd. Hoe kijk je als theoloog naar God, de mens en de wereld om je heen? Daarnaast smeden leden op Voetius vaak vriendschappen voor het leven.
Rijke traditie
Voetius bestaat al meer dan 120 jaar. Oorspronkelijk zijn we in 1899 in Utrecht begonnen en nu resideert de studentenvereniging in Amsterdam. Een rijke stoet aan theologen is door Voetius gevormd. Wie van Voetius lid wordt, komt in een traditie te staan van vader en zoon Kievit, Graafland, Bram van de Beek, Gijsbert van den Brink en Wim Moehn. Gelukkig vinden ook vrouwen de weg naar onze vereniging. Dr. R. de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk, merkte tijdens ons lustrum op dat hij op Voetius meer leerde dan tijdens zijn studie zelf. Hoe komt dat? Wat maakt Voetius zo’n bijzondere vereniging?
Twee pijlers
Het verenigingsleven van Voetius staat op twee pijlers. De eerste pijler is de gereformeerde theologie. Onze naam verwijst naar de zeventiende-eeuwse theoloog Gisbertus Voetius. Hij streefde naar een eenheid van wetenschap en vroomheid en dat ideaal is ook ons ideaal. Daarom is het motto van de vereniging: ‘De vreze des Heeren is het beginsel der wijsheid.’ De tweede pijler is de amicitia, de vriendschap. Goede theologie kan immers niet zonder goede vriendschappen. Daarom sluiten we onze avonden altijd af met een gezellig glas bier, wijn of whiskey. We komen ongeveer twee keer per drie weken samen.
Theologie
Onze gereformeerde grondhouding komt tot uiting in het luisteren naar het Woord. Dit luisteren doen wij in verbondenheid met de drie Formulieren van enigheid. Dit krijgt vorm op verschillende activiteiten zoals studiekringen, bijbelkringen en lezingen en vooral tijdens de preekvergaderingen.
Preekvergaderingen zijn de corebusiness van Voetius. Voor borrels, gezelligheid en dergelijke kun je ook terecht bij andere verenigingen. Voor preekvergaderingen moet je bij Voetius zijn. Een ouderejaars schrijft en houdt een preek, maakt daar een werkstuk over en vervolgens wordt deze kritisch en opbouwend op een avond besproken. Bij de bespreking is ook een professor aanwezig als eindcriticus.
Ook als je zelf geen predikant wilt worden, is een preekvergadering een heel leerzame ervaring. In een preek komt immers alle theologie samen: je persoonlijk geloof, exegese, dogmatiek, filosofie, ethiek, mensenkennis, retorica etc. Een preek is een publieke speech waardoor wekelijks overal in Nederland groepen mensen worden aangesproken. Een preek is tegelijkertijd ook het middel waardoor God tot mensen spreekt. Leer daar maar eens een gegronde mening over te vormen.
Amicitia
De andere pijler waarop de vereniging rust, is de amicitia, de vriendschap. Als je iets nodig hebt tijdens je studie, en zeker ook tijdens je studie theologie, dan is het wel vriendschap. Je verlaat als student het ouderlijk nest. Het wordt tijd voor een eigen leven. Dan komt het erop aan dat je vrienden hebt met wie je dat leven kunt delen.
Theologie studeren is een bezigheid die je tot in je diepste kern raakt. Het gaat om God, om jou en om de wereld waarin je leeft. Je denkt op hoog niveau na over geloofsvragen. Dat is prachtig en tegelijkertijd kan dat ook verwarrend zijn. Er zal stevig aan je geloof geschud worden. Hoe kunnen geloof en wetenschap met elkaar samengaan? Een vereniging als Voetius is dan een veilige plek waar spannende vragen gesteld kunnen worden. Je deelt met elkaar de vragen, dat geeft herkenning en je kunt elkaar verder helpen.
Eenheid beleven
Nooit heb ik er spijt van gehad dat ik ‘Voetiaan’ ben geworden. Naast de contacten en vriendschappen vormt het lidmaatschap van dit dispuut je op allerlei manieren. Een jaar besturen, een jaar hoofdredacteur van de Vox Voetianorum (het verenigingsblad), het organiseren van een conferentie, het inleveren en ter discussie laten stellen van een preekwerkstuk zijn waardevolle ervaringen die de rest van je leven meegaan.
Voetius is een veilige leeromgeving, waar je kunt oefenen in de bereidheid om je door anderen te laten bevragen op je (theologische) opvattingen en samen bezig te zijn met actuele theologische vraagstukken en het doordenken van de gereformeerde spiritualiteit. Terugkijkend heb ik er vooral geleerd om de onderlinge eenheid te beleven te midden van verscheidenheid. Er waren felle – soms zelfs harde – discussies. Maar je hoeft niet allemaal dezelfde bijbelvertaling te gebruiken, dezelfde liederen te zingen en in de kerkdiensten dezelfde orde van dienst te volgen, om je met elkaar verbonden te weten. De Dei verecundia (vreze des Heeren) uit de zinspreuk van Voetius verbindt, ook als meningen uiteenlopen. Dat perspectief heb ik meegenomen de kerkelijke praktijk in.
Ds. C.J. Overeem, Woerden
Blijvend gevormd
Op de honderdste dies werd ik met 29 anderen geïnstalleerd als lid van de G.T.S.V. Voetius. Voetius was voor mij een plek waar ik echt in aanraking kwam met medestudenten, meer dan tijdens de college-uren. Deze mensen kom ik nu, soms na vele jaren, weer tegen in de kerk.
Het contact van toen helpt om ook nu weer met elkaar in gesprek te raken. Op Voetius leerde ik dat de kerk breder is dan mijn eigen vertrouwde kringetje, ook als het gaat om het staan in de gereformeerde traditie. De grondige en kritische manier waarop we elkaars preken bespraken, heeft mij blijvend gevormd. Ik leerde er de etiquette van het vergaderen. En de manier hoe we ook buiten de vergaderingen met elkaar omgingen, is voor mij vruchtbaar geweest om te ontdekken wat collegialiteit is, een belangrijk principe om het in de kerk als predikanten met elkaar vol te houden.
Ds. G. Lugthart, Kamerik