Een onmogelijke missie
Toen zei ik: Hoelang, Heere? Jesaja 6:11
Sommige bijbelteksten zijn niet om door te komen. Dan lijkt het alsof God tegen Zichzelf ingaat en Zijn liefde en trouw vergeet. Jesaja moet een onmogelijke preek houden. Toch moeten we net zolang zoeken tot we er licht in zien. God liegt niet.
Een collega schreef eens dat hij niet over Jesaja 6 durfde te preken, het was hem te hoog en te diep. Hij dacht aan de inhoud van de boodschap die de profeet moet overbrengen. Zeg tegen dit volk, dat hier komt offeren, dat ze goed moeten luisteren maar dat ze het niet zullen begrijpen. Maak hun hart vet en smeer hun oren dicht. Dat zal voorkomen dat zij zich bekeren en Ik hen zal genezen.
Verschrikkelijke taal is dit. Wil God de verharding van Zijn volk? Is dit het bedoelde effect van de profetie? Ik moet mijn collega gelijk geven: hoe kun je zulke vreemde woorden nazeggen? Kun je de gemeente zeggen dat ze aandachtig moeten luisteren en toch niets zullen begrijpen? Wat een machteloze oproep. Wij prediken dat God niet de dood wil van de goddeloze maar dat die zijn verkeerde weg verlaat en leeft.
Negatieve uitwerking
Maar toch. De opdracht aan Jesaja komt niet uit de lucht vallen. Het is de bevestiging en conclusie van wat al zo lang aan de hand is. Het volk vertrouwt God niet echt, ze hebben naast Hem andere goden en zekerheden nodig. Maar omdat ze denken dat ze prima geloven, keren ze niet om. Dan krijgt de profetie een uitwerking die negatief is: de mensen horen alles wel, maar ze willen alleen bevestiging. Gods onvrede brengt geen beweging maar verstarring. Er komt een moment dat zelfs God zegt: zo is het, het is niet anders.
Jesaja protesteert niet tegen Gods opdracht, zoals Jeremia. Hij zegt niet: ‘Waarom doet U dit?’ maar hij vraagt ‘Hoelang?’ Die vraag hoor je ook in de Psalmen (Hoe lang verbergt Gij Uw aangezicht?). Meestal volgt daar geen concreet antwoord op, maar hier wel. Totdat de steden, de huizen en het land ontvolkt zijn, zegt God, totdat alles één grote verlatenheid is. Mocht er nog tien procent over zijn, dan gaat die ook in vlammen op. Een kale afgehakte boomstronk blijft over. Hoelang? Tot alles teniet is gedaan. Tempel weg, geen offers meer en het volk ver van huis.
Oordeel
Dit is geen waarschuwing, het is een in gang zetten van het oordeel. Het zal gebeuren, de ballingschap zal komen en wordt niet afgesteld. Dat is niet wat de mensen willen horen. Laat het oordeel een donderwolk zijn die weer snel overdrijft. Dat beweerden de namaakprofeten, die tegemoet kwamen aan de verlangens van de hoorders en spraken over Gods beloften van trouw, volgens het bekende stramien. Vanzelfsprekende vergeving, snelle verlossing, geen ondergang. Als Jesaja vraagt ‘Hoelang?’ dan grijpt hij zich dieper vast aan de trouw van God. De verschrikking zal komen, maar niet eindeloos. Er zal uit de vernietiging nog iets overblijven, omdat God Zich dat heeft voorgenomen. Jesaja spreekt in een vertrouwen tegen de klippen op. Hij zal zeggen wat Gods waarheid is. God is ook betrouwbaar in Zijn bedreiging van een volk dat niet luistert. Israël zal als een baken in zee zijn, een gestrand schip.
Bedroevend resultaat
Jesaja kreeg zijn opdracht in een historische context van Gods eigen volk. Op wie kunnen wij deze oordeelsprediking toepassen? Op onszelf, op de gemeente van nu? Laten we ze eerst betrekken op Christus. Jezus haalt Zelf Jesaja 6 aan. Waarom spreekt U tot de schare in gelijkenissen, vragen de discipelen. Met de bedoeling dat ze horen en het niet verstaan, is Zijn antwoord. Jezus heeft het resultaat van zijn profetische werk zo gezien: de harten gingen dicht. Moest dat gebeuren? Nee, ze konden omkeren maar ze wilden niet. De weinigen die Jezus wel gingen volgen, deden dat niet dankzij eigen inzicht. ‘U is gegeven de geheimen van het Koninkrijk te kennen maar hun is dat niet gegeven.’ Jezus heeft evenals Jesaja de opdracht aanvaard om te prediken en wat haalde het uit? Verharding, verwerping en de dood. God had nagedacht: wie zal Ik zenden? Hier ben Ik, zend Mij. Op een onmogelijke missie met een bedroevend resultaat. Jezus heeft gehuild over Jeruzalem. Maar Hij deed nog iets: Hij nam de plaats in van het volk en ging de nacht in van het onverbiddelijke nee van God.
God trekt in Jesaja 6 een conclusie: zo kan het niet langer, het oordeel. Wij kunnen al mediterend ook een conclusie trekken: daarom moet het echt en alleen Jezus zijn.