Op Voetius kun je als studenten vrijuit met elkaar discussiëren. Daarom heeft het theologisch dispuut in zijn studententijd veel voor dr. T.T.J. Pleizier betekend. ‘Het samengaan van gelovig mens zijn en wetenschappelijk theoloog worden, is hét unieke van Voetius.’ Met waardering blikt hij terug.
Nog voordat Abraham Kuyper premier van Nederland werd en de twintigste eeuw begonnen was, ontstond er in 1899 bij een aantal theologiestudenten het verlangen om een dispuut op te richten met het gereformeerd belijden als grondslag. Dit dispuut G.T.S.V. Voetius (Gereformeerde Theologen Studentenvereniging Voetius) bestaat tot op de dag van vandaag en staat in een rijke traditie van vader en zoon Kievit, Cornelis Graafland, Bram van de Beek en Gijsbert van den Brink.
Iemand anders die lang actief lid is geweest van Voetius, is dr. Theo Pleizier, universitair hoofddocent Praktische theologie aan de PThU. Een gesprek met hem over zijn tijd bij Voetius en de invloed die dat nog steeds heeft op zijn werk als docent.
Dr. Pleizier: ‘Van 1993 tot 2001 ben ik lid van Voetius geweest. Ik studeerde toen theologie in Utrecht en op dat moment was er nog geen bachelor-masterstructuur. Je deed dan vier jaar je opleiding aan de faculteit van de Rijksuniversiteit, en daarna deed je twee jaar de kerkelijke opleiding. Tijdens de introductieperiode stonden er acht kraampjes van de verschillende theologische disputen waaruit je kon kiezen. Dat waren eigenlijk allemaal kraampjes naast elkaar die een deel van de kerk representeerde. Omdat ik uit een gemeente kom die verwant is met de Gereformeerde Bond, heb ik gekozen voor Voetius. Het was een plek waar ik me thuisvoelde, het was een keuze die eigenlijk vanzelfsprekend was en vertrouwd voelde.’
Hoe was Voetius voor u toen u studeerde?
‘Het dispuut was voor mij een vrijplaats omdat je vrijuit met elkaar kon discussiëren. Het stond niet in het kader van een paper of onder begeleiding van een docent. Dat gaf vrijheid. Het was echt een plek voor het eigen theologiseren met studenten, die ook veilig was. Voetius is een plek waar je even jezelf kan zijn. Voor sommige studenten voelt de brede opleiding niet altijd zo en een dispuut kan daar een heel goede functie in hebben.
In mijn tijd erkende de universiteit ook het belang van de disputen. Wij kregen zelfs studiepunten als we lid werden van een theologisch dispuut, het was de plek waar je echt leerde theologiseren. Voetius had voor een aantal studenten ook een ventielfunctie. Op college kwamen er soms dingen aan de orde die vreemd waren en waar men het soms grondig mee oneens was. Juist doordat je die eigen plek hebt als dispuut, kun je je positie in die grote groep ook wat meer ontspannen ervaren.’
Traditie
‘Kijk, we hebben eigenlijk twee dingen nodig: Predikanten die echt in het midden van de kerk willen staan en dat op een collegiale manier doen. Dat kan niet zonder dat je weet waar je zelf staat en vanuit welke traditie je komt en hoe je zelf in de kerk staat. Voor dat laatste kan het dispuut een heel belangrijke rol spelen. Dus het wortelen in de traditie, en tegelijkertijd vanuit die traditie begrip hebben voor de andere posities, maar die wel kritisch kunnen bevragen, met de basis van acceptatie en vertrouwen.’
Lees het volledige interview in De Waarheidsvriend van donderdag 24 augustus 2023. Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!
Foto: Viering van de 120e dies natalis van Voetius, samen met de reünisten, in 2020 in Bodegraven.
Beeld GTSV Voetius