Het komt maar zelden voor dat een predikant zeventig jaar in het ambt staat. Op 20 september hoopt ds. T. Poot uit Bodegraven deze mijlpaal te bereiken. ‘Ik heb steeds meer geleerd alle gerechtigheid buiten mijzelf te zoeken’, zegt hij, terugkijkend. En: ‘Het gaat erom dat God tot Zijn doel komt.’
Samen met zijn tweede echtgenote woont ds. Poot (97) al vele jaren in een appartement in zijn geboorteplaats Bodegraven. In goede gezondheid en helder van geest. Eén pilletje per dag slikt hij, vertelt zijn vrouw. En nog altijd becommentarieert hij regelmatig op verzoek preken van een paar bevriende predikanten.
Oud worden maakt op een bepaalde manier eenzaam, is de ervaring van ds. Poot. Generatiegenoten vallen weg. ‘Ik ben al een aantal jaren de oudste predikant die lid is van de Gereformeerde Bond. Van de studiegroep van predikanten waarvan ik lid was, leeft niemand meer. Mijn moeder zei vroeger dat het moeilijke van oud worden is dat er niemand meer is die je bij je voornaam aanspreekt. Dat is echt zo. Er zijn nog wel mensen die me Bob noemen. Maar van degenen met wie ik door het leven gepokt en gemazeld ben, met wie ik ben opgegroeid, is er niemand meer.’
Geloof en bekering
Ds. Poot werd op 20 september 1953 als predikant bevestigd in zijn eerste gemeente, Haaften. Daarna was hij gemeentepredikant in Middelharnis, Groningen, Nieuw-Loosdrecht en Zoetermeer, onderbroken door een periode waarin hij op verzoek van de Gereformeerde Bond en de IZB verbonden was aan de inmiddels opgeheven stichting ‘Kerk en wereld’. Laatstgenoemde periode heeft zijn leven en predikantschap gestempeld. ‘Ik kwam daar in zo’n andere omgeving terecht. Het veilige nest dat de kring van de Gereformeerde Bond voordien voor me was, voelde daarna te krap. Alhoewel ik daar later ook weer meer waardering voor heb gekregen.’
De sfeer waarin hij opgroeide, typeert hij als gestempeld door de Nadere Reformatie. ‘In de loop van de tijd ben ik opgeschoven naar de meer verbondsmatige theologie van ds. J.G. Woelderink. Maar de oproep tot geloof en bekering moet wel klinken.’
Over de situatie waarin de kerk in Nederland verkeert, is ds. Poot niet optimistisch. ‘Het is vaak zo horizontalistisch. Ik ben ervan overtuigd dat de kerk in een diepe crisis verkeert. Er is veel oppervlakkige spiritualiteit. In het orthodoxe deel van de Protestantse Kerk wordt wat dat betreft goud bewaard, met alle lek en gebrek. Christus wordt er gepreekt. En je hoort er de boodschap dat de mens van nature verloren is en behouden moet worden.’
Pastoraat
Ds. Poot voelde al jong ‘de begeerte’ om predikant te worden. ‘Ik herinner me dat ik als kind thuis al preken hield. Daarbij gebruikte ik een leunstoel als preekstoel. Van jongs af aan ging ik ook graag naar de kerk.’ Een bijzonder roepingsmoment…
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 14 september 2023. Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!