Toen ik als student mijn preekconsent kreeg, ging ik daar een beetje mee om als met een rijbewijs. Je hebt het vast nodig als ernaar gevraagd wordt. En zo kwam het dat ik het papiertje in mijn preekmapje bij mij had. Als je eenmaal bevestigd bent als predikant, komt het papiertje te vervallen. Dan ben je dienaar van het Woord, met volle rechten die de kerk daaraan verleent.
Overigens, het betreft geen consent voor het bedienen van de sacramenten. Het preekconsent herinnert eraan dat de liturgische handelingen van preken, het bedienen van de sacramenten en de zegen door de kerk zijn voorbehouden aan het ambt. Maar voor de preek wordt een tijdelijke uitzondering gemaakt; vandaar dat consent: tijdelijke toestemming voor een handeling die strikt genomen is voorbehouden aan de ambtsdrager.
Dit is de gebaande weg. Met voor studenten theologie een mijlpaal tijdens de opleiding en voor kerkenraden de verzekering dat de kerk niet zomaar iedereen de kansel op laat gaan. Naast die gebaande weg zijn er ook geitenpaadjes of zelfs olifantenpaden. Als je er maar vaak genoeg overheen loopt, wordt het vanzelf een spoor dat anderen ook bewandelen. Wildpreken, zonder consent, omdat je iets met kerk hebt of gestudeerd hebt – opleiding afgerond is niet altijd duidelijk… Of je wilt alleen maar het vak preken afronden, omdat je graag voorgaat, maar liever geen predikant wordt. De prediker als zzp’er. Misschien hebben we hen wel nodig bij een toenemend tekort aan predikanten.
Er zijn ook kerken die heel bewust leken uitnodigen om eens een preek te houden. De ‘preek van de leek’ was een aantal jaar geleden een populair format. Ook in mijn vakgebied, de homiletiek, gaan regelmatig stemmen op om gemeenteleden de gelegenheid te geven om in diensten het woord te voeren. En er zijn ook christelijke gemeenschappen zonder gestudeerde voorgangers; iedereen mag daar een Woord van God delen.
De verkondiging gaat terug op de apostelen. Dat wordt ook een beetje uitgedrukt in dat preekconsent, dat je niet zomaar je eigen verhaal houdt, maar spreekt vanuit een roeping die door de kerk wordt herkend. Liever niet te veel wildpreken dus, al moeten preken niet te tam zijn.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!