Een vrouw om je aan de islam te binden

Als je je ouders al pijn hebt gedaan door christen te worden, kun je dan ook nog de vrouw weigeren die ze voor je uit hebben gezocht? Die druk is voor Turkse gelovigen in ons land regelmatig te groot, stelt Cees Rentier.

Ze trouwen met een moslimvrouw en staan vervolgens jarenlang voor de zware opgave om een christelijk gezinsleven op te bouwen, terwijl hun echtgenote dat ontmoedigt of zelfs tegenwerkt. 

Familieaangelegenheid

Veel lezers zullen zich er weinig bij kunnen voorstellen: dat je met een vrouw trouwt om je ouders te respecteren, of omdat de druk van de familie te groot is. In de Turkse gemeenschap komt het regelmatig voor. Trouwen is een familieaangelegenheid. Men trouwt nog steeds vaak met iemand die in de verte familie is. Op bruiloften komen alle ooms, tantes, neven en nichten uit heel West-Europa bij elkaar. Een feest met honderden gasten die mee-eten en in de buurt bij familie blijven slapen is niet ongebruikelijk.

Trouwen met iemand die helemaal geen lijntje heeft met de (brede) familie is al een hele stap, laat staan met iemand die je ouders nauwelijks kunnen verstaan en van wie ze de manieren niet begrijpen. Omdat opa en oma zich vaak sterk met de opvoeding van de kleinkinderen bemoeien en vaak heel wat uren van de week met hen doorbrengen, vinden ze het vaak nog moeilijker wanneer hun schoondochter niet Turks is, dan wanneer het om de schoonzoon gaat. Moslimouders hopen met een moslimvrouw hun zoon ook terug te brengen tot de islam of het familieleven nog zo veel mogelijk islamitisch te houden.

Gelovige huwelijkspartner

De eeuwen door heeft de kerk met dit dilemma geworsteld in zendingssituaties. Als er nog maar weinig gelovigen zijn, is het moeilijk om een gelovige huwelijkspartner te vinden. Vergeleken met de duizenden asielzoekers die gedoopt zijn, zijn er nog maar heel weinig Marokkaanse en Turkse migranten tot geloof in Jezus gekomen.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 13 april 2017.