Luisterposten

De IZB en de GZB zijn door middel van het project Luisterposten met 25 kerkenraden intensief in gesprek geweest over de missionaire opdracht van de gemeente. Wat hebben deze gesprekken opgeleverd en wat betekent dit voor de kerk en de organisaties?

‘Het was erg goed dat de IZB en GZB met ons in gesprek ging over de missionaire opdracht van de gemeente. We werden ons bewust van onze situatie en kregen een spiegel voorgehouden.’ Wim Lindhout, scriba van de Grote kerk in Papendrecht, geeft aan dat er na dat bezoek veel is gebeurd. ‘We waren met onze missionaire werker al bezig om minder accent te leggen op acties. Door Luisterposten werd de gedachte versterkt dat het anders moest. Tijdens een zomeractie vroegen we gemeenteleden: Wat wil je doen in jouw buurt voor een ander? Mensen stelden zich beschikbaar om een tuin onkruidvrij te maken of een keer te wandelen met iemand. Ze schreven dat op kaartjes. Die kaartjes zijn uitgedeeld in de buurt en daar kwamen aanvragen op binnen. Dat was heel gaaf. Mensen in de wijk hebben ergens behoefte aan en krijgen dat vaak niet aangereikt. Dat is een mogelijkheid om als kerk nabij te zijn. We zeiden: ‘Ons missionaire werk moet meer een diaconale kleur krijgen.’’

Als Wim gevraagd wordt naar zijn verlangen voor de kerk in Papendrecht zegt hij: ‘Een gemeente die elkaar werkelijk kent en van binnenuit gedreven en toegerust is om buiten dienstbaar te zijn. Zoals Jezus Zelf met de discipelen deed. Hij kende hen door en door, onderwees hen én stuurde hen eropuit. Een kerk die beschikbaar is voor de buurt.’

Wim geeft aan dat ze als kerkenraad hebben gekozen voor twee sporen: De toerusting van (jonge) gemeenteleden en de missionaire betekenis van de gemeente. Op een gemeenteavond is er intensief over gesproken. Mensen stelden zich beschikbaar voor anderen in de wijk. ‘Ik zie dat de bewustwording groeit. Tegelijk proberen we het ook praktisch te maken. We vragen bijvoorbeeld aan de tieners van de gemeente om naast het gewone tienerwerk mee te doen met een activiteit voor buitenkerkelijke jongeren. Zo helpen we onze kinderen opgroeien met een buitenkant. De organisaties kunnen ons daarbij helpen door reële verwachtingen te scheppen en ons maximale inspiratie te geven. Persoonlijke verhalen uit de wereldwijde kerk stimuleren daarbij.’

Lees het volledige artikel in De Waarheidsvriend van 27 februari 2015.