Preken in de lijdenstijd

‘Het lijkt wel alsof predikanten niet meer over de heilsfeiten durven preken.’ Op lijdenszondagen en in de adventtijd kun je deze klacht horen. Vinden predikanten het inderdaad moeilijk om de bekende thematiek te bepreken?

Een enkele keer gebeurt het dat je als trouw kerkganger rond de Kerst en op weg naar Goede Vrijdag en Pasen nauwelijks uit de evangeliën hoort preken. Of pas vanaf de derde of vierde lijdenszondag. Waarom? Vinden predikanten de geschiedenis te voor de hand liggend en gaan ze voor meer ‘originele’ bijbelteksten? Zijn ze mogelijk te druk?

Wie onder het gehoor van ds. W. Arkeraats, emeritus predikant te Hardinxveld-Giessendam, zat, zal niet te klagen hebben gehad. ‘Het is mijn overtuiging dat in de lijdensweken ook écht lijdensstof moet worden gepreekt’, laat hij weten. Hij kwam inmiddels 45 keer met het lijdensevangelie naar de gemeente toe, afgezien nog van de catechismuspreken over Jezus’ lijden en sterven, die buiten de lijdenstijd gehouden werden.

‘Ook na deze jaren van ambtelijke dienst is de vreugde nog even groot – zo niet groter – om me in de stof te verdiepen en te proberen het geheimenis van het lijden en sterven van de Middelaar te vertolken. De evangeliën leveren zoveel stof tot overdenking en verkondiging, dat ik de lijdenstijd altijd als kort heb ervaren. Alle jaren blijft er stof over waarover ik graag zou willen preken. Dat is te danken aan de rijkdom van het Evangelie. Het is immers een onuitsprekelijk wonder dat Christus Zichzelf in de dood overgaf tot verzoening van de zonden. Daar komen we ons leven lang niet over uitgedacht, laat staan uitgepreekt.’

Lees het volledige artikel in De Waarheidsvriend van 20 maart 2015.