Voor het leven

Kort en snel geven vandaag de maat aan. Is het nieuwtje eraf, dan stoppen we. In deze cultuur doen we belijdenis van het geloof, beloven we trouw aan de zaak van Christus. Niet voor even, maar voor het leven, aldus dr. P.J. Visser uit Amsterdam.

Levenslange toewijding aan een zaak raakt ‘uit’, de kortdurende commitment met een project ‘in’. Een generatie terug werd je geroemd als iemand met ‘hart voor de zaak’ als je na veertig jaar trouwe dienst afscheid nam. Vandaag de dag heeft dit soort inzet slechte papieren. Onlangs hoorde ik dat iemand tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd werd: ‘Wat zie jij als je volgende baan?’ Wie dat niet weet, is niet ambitieus genoeg.

Je moet daarbij vooral alleen dat doen wat bij jou past. Gaat het even wat moeizamer, zoek dan wat anders. Je bent nergens aan gebonden. Je wordt gestimuleerd, verplicht bijna, telkens nieuwe keuzes te maken. Doorstromen is het modewoord, met het oog op een goed loopbaanplanning.

Ongetwijfeld zitten daar goede kanten aan. Tegelijk maakt deze houding nerveus en ongedurig en geeft ze aan ons bestaan iets vluchtigs en onrustigs.

In zo’n cultuur doen we belijdenis van het geloof, geven we God ons jawoord, beloven we voor altijd trouw aan de zaak van Christus. Want je spreekt onomwonden uit dat je van nu af tot je laatste snik als verkorene van God en beminde van Christus, door Zijn genade tegen de zonde en de duivel zult strijden, Hem volgen in leven en sterven, Hem belijden voor de mensen en met blijdschap zult arbeiden in Zijn koninkrijk. Een gelofte van volkomen toewijding, op alle fronten en onder alle omstandigheden.