Het refrein van armoede

In deze wereld zijn de tekenen van de eindtijd zichtbaar en is armoede een feit. Wat vraagt God van mij als christen? Rina Molenaar denkt hardop na.

Een poosje geleden was ik op een veiligheidstraining. De trainer vroeg me of ik het verhaal van de gekookte kikker kende. Ik schudde ik mijn hoofd. De man vroeg: ‘Weet jij wat er gebeurt met een kikker die je in een pannetje met koud water stopt en op het vuur langzaam verwarmt?’ Ik vermoedde dat de kikker er na verloop van tijd probeert uit te komen.

Hij vertelde me echter dat de kikker niks merkt en langzaam maar zeker dood gaat. Het langzaam verwarmen van het water maakt de kikker niet alert. Een kikker in kokend water gooien levert een ander effect op: hij weet niet hoe snel hij uit de pan moet komen.

De trainer vertelde dit omdat hij vaak ziet dat mensen die jarenlang in een onveilig gebied wonen, gewend raken aan de situatie en niet meer altijd de juiste inschattingen maken. Wie bedacht op gevaar naar een bepaald gebied reist, bereidt zich voor op onveiligheid en is alert.

Dit voorbeeld bleef bij me haken toen de berichten van de honger in Afrika nieuws werden en de reacties loskwamen. Wat doen de verhalen via de media met ons? Zijn we net als de kikker die in het koude water zit dat langzaam warmer wordt? De verhalen blijven bij ons binnen druppelen. Hoe meer we horen hoe ongevoeliger we dreigen te worden. Wat is er nodig om ons wakker te schudden en ons te doen realiseren dat er wat gedaan moet worden? Zijn het de verhalen en foto’s van mensen die het gebied bezochten?