Rouwen om broer of zus

Het verdriet om het verlies van broer of zus wordt lang niet altijd onderkend. En de omgeving verwacht het, soms heftige, verdriet vaak niet, schrijft ds. J. Belder.

Rouwen over het verlies van broer of zus is wel ‘het langstdurende rouwproces’ genoemd, omdat broers en zussen in theorie de langst durende relatie hebben. Maar ook omdat hun verdriet lang niet altijd onderkend wordt.

Ieder jaar rouwen duizenden mensen over het verlies van een broer of zus. Rouwen is een proces, het ‘rouwproces’. Je bent actief bezig om de dood van een – in dit geval – bloedverwant plaats te geven in het eigen leven, om het schokkende gebeuren te aanvaarden. Je zoekt naar een nieuw evenwicht in je leven door je aan te passen aan de nieuwe situatie. Dat gaat met vallen en opstaan.

De intensiteit van je rouw hangt van een aantal factoren af. De leeftijd waarop je je broer of zus verloor. De wijze waarop hij of zij stierf. De relatie die je tot elkaar had. Maar ook karakter en psychische draagkracht doen mee: ben je optimistisch ingesteld of til je juist zwaar aan het leven. Reactiepatronen zijn heel divers.