Vader en zoon Kievit

Alle overeenkomsten tussen ds. Izaak en zoon ds. Leendert Kievit willen verschillen niet verdoezelen. Die waren er en dat wisten ze, schrijft ds. P. van der Kraan.

In mijn boekenkast staat, tussen andere boeken van I. Kievit, een bijzonder exemplaar, getiteld ‘De uitnemendheid van Christus’. Ooit was dit boek van ds. J.T. Doornenbal. Via mijn schoonouders, die met laatstgenoemde predikant bevriend waren, is deze prekenbundel in mijn bezit gekomen.

Wat dit exemplaar zo bijzonder maakt, is wat ds. L. Kievit in zijn fijne handschrift op het schutblad heeft geschreven: ‘Uit dankbaarheid voor het geleide, hem gegeven toen hij werd begraven. Mede namens mijn moeder, L. Kievit’.

Zegt het iets over de verhouding tussen vader en zoon dat de zoon uitgerekend het boek met déze titel als aandenken gaf aan één van de acht predikanten die zijn vader grafwaarts hadden gedragen? Het zegt in ieder geval iets over het hart dat in beider prediking klopte: de uitnemendheid van Christus. Vader en zoon waren zeer aan elkaar verknocht, vooral in de prediking. Hoe kon het ook anders?