In memoriam ds. H. Visser
Op 30 augustus 2012 is in de door hem zo geliefde plaats Katwijk aan Zee in Christus ontslapen Hendrik Visser (1926-2012). Een oude vader in Christus, een man nog jong van geest is thuisgehaald.
Nestgeur
De wieg van Hendrik Visser stond in Huizen. Hij groeide op in een bevindelijk nest. De regelmatige Schriftlezingen alsook het persoonlijke en hartelijke getuigenis van het werk van de Heere in het hart bepaalden sterk de geur in huis. Een geur die hij altijd met zich mee is blijven dragen. Het verlangen om predikant te worden nestelde zich al jong in zijn hart, al is de vervulling van deze wens een lange weg geweest.
Na een periode als hulpprediker op Urk te hebben gewerkt, legde hij het staatsexamen Gymnasium af en begon de studie theologie. In die tijd haalde de Heere zoontje Meeuwis thuis. Dat was, zoals mevr. Visser later gezegd heeft, een wond en een wonder. Een wond, omdat ze hem moesten missen, een wonder omdat ze hem veilig bij de Heere wisten. Het overlijden van Meeuwis heeft het predikantschap van ds. Visser ongetwijfeld blijvend gestempeld. In de vele doopdiensten benadrukte hij het onvoorwaardelijke van Gods genade in Jezus Christus. In pastorale gesprekken bij mensen die eveneens een kindje hadden verloren, kon hij – uit ervaring – zwijgend én pratend troost bieden. Hij is daarin velen tot steun geweest. Het door hem geschreven boekje Al jong naar Huis is theologisch en pastoraal een waardevol boekje.
Zendingswerk
Na in het Veluwse Epe dertien jaar als godsdienstonderwijzer de evangelisatie ‘Waarheid en genade’ te hebben gediend, werd hij – als predikant – bevestigd in Barneveld. In deze periode schreef hij veel voor het Gereformeerd Weekblad en werd hij voorzitter van de stichting Woord en Daad. Toen andere bewegingen, de Mannenbond en de Gereformeerde Bond, bij hem aanklopten, trad hij als voorzitter van de stichting terug. Ongetwijfeld heeft het werk voor Woord en Daad fundamenteel bijgedragen aan de zich steeds meer ontwikkelende wereldwijde blik van ds. Visser. Het zendingswerk van de (klein)kinderen was daarbij natuurlijk ook krachtige stimulans.
Na Barneveld diende ds. Visser de gemeenten van Nieuwe Tonge, Katwijk aan Zee (wijkgemeente Immanuel), Woudenberg en opnieuw Katwijk aan Zee (wijkgemeente Maranatha). Hij heeft altijd een bijzondere band met het zeedorp gehouden. Voor velen is zijn directe, scherpe en liefdevolle Christusprediking tot zegen geweest. Direct: in gewone mensentaal, niet zozeer beschouwend, maar aansprekend. Scherp: alle vrome poespas en uitvluchten werden benoemd en weggesneden, de zonde werd aangewezen en als zonde benoemd. Liefdevol: hij bracht mensen liefdevol bij het hart van God en het evangelie: Jezus Christus, Die naar mensen omziet, Die voor mensen stierf. Vaak kreeg zijn stem dan een lieve glans en gloed.
Alzo lief
Zelf herinner ik me nog goed – ik was twaalf, dertien jaar – hoe hij op een tweede Kerstdag in de Grote Kerk van Harderwijk preekte over de bekende woorden uit Johannes 3:16: ‘Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.’ Met zijn stem, maar ook met armen en handen ontvouwde hij het woordje ‘alzo’. ‘Gods liefde is zoveel groter dan wij kunnen vatten en uitbeelden. En die onbegrijpelijk grote liefde is nu klein geworden. Zo klein dat iedereen erbij kan. Die liefde wordt nu voor ons neergelegd in een kribbe… Of u wereld bent? Wat dacht u…U bent het nog meer dan u denkt. Vul voor dat woordje wereld uw naam maar in.’ Zulke verkondiging was en is onvergetelijk!
Visie op de kerk
In zijn denken en theologiseren kwam met de jaren meer verbreding en een daaraan gepaard gaande verdieping. Bonhoeffer en Noordmans zijn in de laatste jaren voor hem van groot belang geweest. Zij hebben ook bijgedragen aan zijn visie op het wezen van kerk-zijn. Voor de Gereformeerde Bond zag hij vooral de roeping om als beweging het geheel van de Protestantse Kerk te dienen. Hij wist zich -juist ook als gewezen hoofdbestuurslid van de Gereformeerde Bond – schuldig aan machtsdenken en triomfalisme en vond deze ook nu nog vaak te veel aanwezig.
Ds. Visser besluit zijn laatste boek, Geloven, in de branding van de twijfel, als volgt: ‘Zo gaan we voort van kracht tot kracht, totdat we thuiskomen bij God in Sion. En dan, dan wordt Zijn Naam met lofgejuich geprezen.’ Zo is hij ook zelf thuisgekomen. Bij zijn Koning en God.
ds. E.K. Foppen, Katwijk aan Zee