In memoriam ds. J.C. de Bie

Op 6 september werd Jacobus Cornelis de Bie door God Thuisgehaald. Hij werd 86 jaar.

Vijf weken geleden kreeg hij een hersenbloeding. Vanuit het ziekenhuis werd hij recent overgeplaatst naar een verpleeghuis in Deventer. Toch nog onverwachts kwam er een eind aan zijn leven.

Ds. De Bie werd in 1925 in het Brabantse Sprang-Capelle geboren. Omdat zijn vader al vroeg gestorven was, moest hij meehelpen op het boerenbedrijf. Toch wist hij als kleine jongen al dat hij predikant zou worden. Die roeping werd doorkruist door de Tweede Wereldoorlog en de militaire dienstplicht. In 1954 kon hij via enige omwegen eindelijk in Utrecht theologie gaan studeren. Dat jaar meldden zich 55 theologiestudenten. Van dat aantal werd er 25 lid van de studentenvereniging Voetius. Er waren onder hen veel ouderen met een late roeping. Een van hen was Co de Bie.

De eerste gemeente van ds. De Bie werd Aalst (1960). Daarna volgden Ederveen (1964), Rijssen (1969) en Papendrecht ( 1980).

Na zijn emeritaat in 1991 werkte hij als bijstand in het pastoraat in verschillende gemeenten.

Levensmotto

De benaming van Christus als het Licht der wereld uit Johannes 8: 12 was de tekst van de proefpreek van kandidaat De Bie op 7 februari 1959 in de Pieterskerk te Utrecht. In deze preek voelde je hoe de boodschap van de verzoening de jonge prediker geraakt had. De opvoeding door zijn moeder had vruchten afgeworpen. Zij overleed op 96-jarige leeftijd en door alle stormen heen werd haar leven steeds vaster gezet op de beloften van God.

Wie met ds. De Bie omging, merkte al gauw dat zijn leven diep wortelde, namelijk in Christus en in Gods trouw. Hij drong er in zijn preken met stemverheffing op aan om zich daadwerkelijk toe te vertrouwen aan Jezus. Wie zo aanstekelijk over de verzoening preekt, legt in zijn prediking ook een scherpe kant. Dat kwam wel eens pijnlijk over en wekte de gedachte op dat de predikant te royaal was met het Evangelie. Deze tegenstand kan iedere dominee wel eens te machtig worden. In zo’n situatie kun je niets anders dan terugvallen op díe God, Die je beloofde: ‘Ik zal met u zijn.’

Wie in het Licht wandelt, moet dat Licht in de wereld doorgeven.

Zo werd hij dan ook bestuurslid van de IZB en na zijn emeritaat werd hij tevens vice-voorzitter. Zo werd de tekst van de proefpreek het levensmotto van onze broeder en collega. Dat gaf harmonie onder de Rijssense predikanten en tevens zegen in de gemeente tijdens de periode dat we met hem mochten samenwerken.

Stormen

Een predikant heeft een gemeente. Hem gegeven door de Heere God. Hij woont met zijn gezin in een pastorie. Elk huis heeft zijn kruis. Eerlijk gezegd: daar zit waarheid in. Er zijn stormen geweest in het leven van ds. De Bie. In het gezin en in de gemeente. Deze grote man werd door dit alles steeds kleiner voor God. De kinderen zeiden na zijn overlijden: ‘Wij hebben een biddende vader (en opa) gehad.’ Predikantskinderen klagen soms: ‘Vader heeft meer tijd voor de gemeente dan voor ons.’ En dan ineens, veel later, ontdekken ze: het was anders dan wij dachten. ‘Zo goed en zo groot. Zoveel liefde en hulp van mensen om ons heen. Mensen, door de Heere God op onze weg gebracht,’ zo zei dochter Anne-Marie dit in haar In memoriam, voorafgaande aan de rouwdienst in de Schildkerk te Rijssen.

Anders

Hierna sprak ds. J. van het Goor als wijkpredikant een enkel woord naar aanleiding van 2 Timotheüs 4. In  de rouwdienst, geleid door ds. J. Kommers, hebben we geluisterd naar Psalm 27: 4: ‘Eén ding heb ik van de Heere begeerd, dat zal ik zoeken: dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des Heeren, om de lieflijkheid des Heeren te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel.’ Een psalm is een gedicht, een lied. Een lied is om te zingen om zo de inhoud tot je te laten doordringen. Om te bewaren in je hart. Zit er geen bemoedigend woord in deze Psalm 27, waarin staat ‘Wacht op de Heere’?

De toekomst is vaak anders dan wij denken. Wij denken vaak: ik kom er nooit doorheen. Maar het geloof zingt: De eeuwige God zij u een woning en onder u zijn eeuwige armen. Deze tekst (de trouwtekst) is voor onze broeder in vervulling gegaan.

Anders dan hij in moedeloosheid wel eens dacht, mag hij nu zingen van de vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog. Dat is genade, rijk en vrij.

Moge dit mevrouw De Bie en het gezin tot troost  zijn.

dr. J. Broekhuis, Barneveld