column

Uit de kast

Mariska Orbán-de Haas heeft gelijk: het openlijk belijden van het christelijk geloof heeft steeds meer iets van ‘uit de kast komen'.

De loyaliteit aan onze democratische rechtsstaat wordt momenteel grotendeels afgemeten aan onze houding ten opzichte van de homolobby. Een bijbels georiënteerde houding wordt nauwelijks gedoogd, een afwijzende houding tegen bijvoorbeeld het homohuwelijk wordt beschouwd als onfatsoenlijk gedrag, niet zelden gevolgd door een ketterjacht. De catechismus van het snelgroeiende libertaire volksdeel schrijft immers voor: gij zult het homohuwelijk accepteren. Inmiddels zingt ook de PVV mee in dit fundakoor: de jacht op de twee overgebleven weigerambtenaren is geopend.

Een afwijkende houding op het gebied van dit homogeloof wordt consequent gevolgd door een hetze. Tijdens de Gaypride wilden de dappere voorvechters van de homorechten met waterbommen de minister van onderwijs Van Bijsterveldt overtuigen dat alle onderwijs geïnfecteerd moet worden met de moraal van de homolobby. Men heeft het lef in allerlei linkserige tv-programma’s het rooms-katholieke en dus achterlijke Polen te betuttelen om het homostandpunt. Schelden op christenen kan prima, want zij doen toch weinig terug. Evangeliseren van het homogeloof in het Rifgebergte, de grootste bron van homohaat in Nederland, wordt uiteraard bang vermeden.

Uit de kast komen is voor homo’s in Nederland echter niet meer zo bijzonder. Het openlijk en uitdagend uitdragen van de homoseksuele geaardheid is eerder gewoonte. Recent verscheen een boek van de hoofdredacteur van het Katholiek Nieuwsblad, Mariska Orbán-de Haas: Blond, brutaal en bidden. Zij komt, zoals zijzelf zegt, ‘uit de kast’ voor haar christelijk geloof. Dat uit de kast komen is niet helemaal overdreven. Meer en meer staan orthodox christelijke opvattingen voor rariteiten. Het openlijk belijden daarvan heeft steeds meer iets van ‘uit de kast komen’.

Overigens als dit uitgelegd wordt als een houding van openheid over onze diepste drijfveren, dan is dat uit de kast komen alleen maar winst. Het is in ieder geval veel beter deze houding te betrachten, dan om ons alleen maar op te sluiten in een veilige zuil. Uiteraard zal deze openheid nogal eens lijden tot meewarig gelach en steken onder de gordel van bijvoorbeeld presentatoren van tv-programma’s. Bedenk dan dat deze hogepriesters van het libertaire fundamentalisme inmiddels niet meer in staat zijn om de nuance te vinden. Wel logisch eigenlijk bij die totaal gelijkgeschakelde omroepen.

R. Toes