Accepteer beperkingen

Het woord gebrokenheid is op zich al veelzeggend: niet meer heel, onvolmaakt, incompleet. Wij hebben de neiging om wat gebroken is weg te doen, of zo mogelijk te repareren, schrijft ds. P. Vernooij.

Wanneer gebrokenheid in het leven definitief blijkt te zijn, maakt dat ons verlegen. Wat doe je daarmee?

De markt speelt grif in op onze neiging om ons te ontdoen van het gebrokene. Wat wordt je niet aangeboden om jong, beweeglijk en energiek te blijven. Er zijn pillen voor bijna elk probleem. Wanneer gebrokenheid definitief blijkt te zijn, maakt dat ons verlegen. Wat moet je met een menselijk lichaam dat niet compleet is?

Beperkt verstand, beperkt denken, beperkt functioneren. Hoe ga je daarmee om? Moeten we ons daar, cru gezegd, niet van ontdoen? En als te verwachten leven concrete gebrokenheid lijkt te vertonen, moet je het dan geboren laten worden?

Midas Dekkers, bekend bioloog en schrijver, had twee gehandicapte zusjes. Mislukt, noemde hij hen. Hij stelde dat als een postorderbedrijf je zoiets zou sturen, je het pakje direct retour zou doen. Daarom kun je beter maar vooraf verstandig zijn, meent hij. In zijn geval betekent dat geen kinderen nemen. Dat is volgens hem beter dan achteraf de rommel te moeten opruimen.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 27 februarii 2020, of download hier de gratis pdf. 

Klik hier om een los nummer te bestellen, en hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.