column

Afdalen

‘Hoe werkt God eigenlijk in de geschiedenis? Laten we naar Zijn volk kijken, Israël. Het wordt telkens aangevallen door de Filistijnen. God laat dat niet toe. Hij stuurt Simson om het volk te bevrijden.’

Ik houd een dagopening in 1-mavo. Goede aandacht voor Gods Woord is bij reformatorische pubers niet gegarandeerd. Steeds meer leer ik dat ik enorm af moet dalen om de aandacht te krijgen en vast te houden.

‘Simson helpt het volk. Jullie kennen de verhalen. Hij slaat de vijanden dood met de kaak van een ezel. Maar Simson luistert zelf niet goed naar God. Hij gaat naar een hoer (sommige jongens gniffelen). Simson krijgt daar straf voor. Hij is zijn kracht kwijt. En met een mes steekt een Filistijn zijn ogen uit.’

Ik vraag mezelf wel eens af waar de grens tussen aandacht vangen en eerbied wordt overschreden. Wat me opvalt is dat de Bijbel zelf vaak duidelijke taal spreekt. Vooral in geschiedenissen in het Oude Testament wordt alles onverbloemd gemeld.

‘Simson moet nu in plaats van de ezel rondjes lopen in de korenmolen (gemompel). En ook clown spelen op het feest van Dagon, de afgod van de Filistijnen. De Filistijnen zingen dat Dagon sterker is dan de God van Israël. God hoort het. En Hij kan het niet hebben. Hij is de God van de hemel en de hele aarde. God gaat ingrijpen.’

Ik zou eindeloos willen nuanceren, aanvullen en volledig zijn. Of God altijd direct straf geeft na een zonde. In welk soort molen Simson gelopen heeft. Of je nu precies kan zeggen dat hij clown was. En belangrijker: doe ik recht aan de heiligheid van God, of trek ik Hem nu teveel in de primaire emoties van mijn vmbo’ers?

‘Er was er nog Eén die Zijn armen uitstrekte. Hij leek een verliezer, omdat Hij stierf. Maar Hij is de winnaar. Jezus stierf op Golgotha. Maar door Zijn dood leven miljoenen mensen voor eeuwig. Bij wie hoor je nou? Bij die loser uit de hel, of bij de winnaar Jezus?

Zwart-wit. Het is de taal die de vmbo’er begrijpt. Ik moet vooral leren durven die taal te spreken.