Afghanistan op één
Synoniem voor christenvervolging was de naam van het land, Noord-Korea. Als in de preek of de voorbede het land slechts genoemd werd, kon dit maar over één thema gaan. Ook in 2021 verslechterde de situatie er voor christenen – en niet alleen daar.
Om met de deur in huis te vallen: de aangrijpende toename van de wereldwijde (!) christenvervolging heeft ons veel te zeggen. Wie zijn vinger legt bij het onderwijs van Jezus, kan niet wegkijken als het nieuws ons laat zien hoe laat het is op de klok in de hemel.
De discipelen weten graag wanneer de dingen plaatshebben die Hij voorzegd heeft. Teken van de eindtijd is, zo klinkt het antwoord, naast het horen van oorlogen en allerlei oproer, naast besmettelijke ziekten ook dat ‘ze de handen aan u slaan en u vervolgen, door u over te leveren in de synagogen en gevangenissen, en u zult voor koningen en stadhouders geleid worden omwille van Mijn Naam.’ (Luk.21:12)
Voor Mijn Naam
Het is goed dat we zien dat de kern van vervolging van christenen hier genoemd wordt: Mijn Naam. De enige reden is dat. In Handelingen 4, kort na Pinksteren, gebiedt de Joodse raad het aan Petrus en Johannes ‘met de grootste dreiging dat zij tot geen enkel mens meer in die Naam mogen spreken’. Niet veel later wordt Paulus geroepen tot apostel en zegt God tegen Ananias: ‘Ik zal hem laten zien hoeveel hij moet lijden voor Mijn Naam’. Als Paulus later in Rome gevangengenomen is, verwoordt hij dat hij niets gedaan heeft ‘tegen het volk of de gewoonten van de vaderen’. Afwijkend in zijn gedrag is hij niet. Ergernis aan de enige Naam onder de hemel door Wie wij zalig moeten worden, dat is de reden van vervolging, haat, marteling, uitsluiting. Overigens, als Saulus had de latere apostel zelf uit de hemel gehoord wat marteling en vervolging ten diepste is: ‘Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij?’ en ook: ‘Ik ben Jezus, Die u vervolgt.’ Net zoals voor een christen naar een gevangene gaan Hém bezoeken is, net zoals voor een christen voedsel uitdelen Hém gastvrij onthalen is (Matt.25:35), zo is het lijden van de kerk vervolging van Hem.
De wereld weet met de liefde van God geen raad, een liefde die Hem ertoe bracht Zijn enige Zoon te geven. Als de Ranglijst Christenvervolging jaarlijks in januari door Open Doors uitgebracht wordt, is het daaraan dat ik denken moet.
Mooiste kleren en hoogste respect
Dit jaar klonk nadrukkelijk als boodschap dat het erger wordt, heftiger, gemener, extremer. Terwijl onderzoekers constateren dat de coronacrisis de secularisatie in Nederland met tien jaar versneld heeft, terwijl gemeenteleden laks kunnen zijn in het zoeken van mogelijkheden om hun bijbelkring door te laten gaan, lees ik over Hannah, die vrouw uit Noord- Korea. Voor haar moeder was bidden zo belangrijk dat ze voor ze dit deed, haar haren waste en haar mooiste kleren aantrok. ‘Haar hoogste respect was voor de Heere.’ Met Hannah kon ze over het geloof niet praten, ze vonden geen ruimte om meer te zeggen dan: ‘Als er moeilijkheden zijn, moet je bidden.’
Het waren moeders gebeden die maakten dat dochter door de staatsideologie van Noord-Korea niet echt geïndoctrineerd werd. Toen Hannah zelf zes kinderen kreeg, stierven er twee op jonge leeftijd. Werk en eten waren zo schaars dat twee andere dochters naar China vluchtten, waarbij ze verraden werden en uitgehuwelijkt aan arme Chinese boeren. Haar man vlucht ook, waarna Hannah een jaar niets van hem hoort. (Denk het je tussendoor even in: je dochters uitgehuwelijkt aan onbekenden, een jaar niets horen van je man: hoe blijft het dan rustig in je hart, in je hoofd?)
Chinese geheim agent
Hannah kan slechts de enige woorden bidden die haar moeder haar vroeger leren kon: ‘Heer, Heer!
Help mij alstublieft.’ En… als haar man en hun dochters in China voor het eerst het hele Evangelie horen, nemen ze Jezus Christus aan. ‘We voelden vrede in ons hart en een onverklaarbare vreugde.’ Tot een Chinese geheim agent hen ontdekt en ze als overlopers terug naar Noord-Korea moeten, naar een gevangenis. ‘We werden zo hard geslagen! Wanneer we niet verhoord werden, moesten we op onze knieën in de cel zitten en mochten we niet praten.’ Mijn man? ‘Hoe meer ze hem martelden, hoe meer hij zijn geloof verdedigde. Ikzelf werd geslagen in het bijzijn van mijn dochter. Ze huilde in stilte, dag en nacht.’ Tot… ‘de Heere onze gebeden verhoorde, er werd gratie verleend!’ Nu woont Hannah in Zuid- Korea en bidt ze elke dag dat ene gebed dat haar moeder haar leerde: ‘Heer, Heer! Help alstublieft.’
Werkkamp of executie
Het verhaal van Hannah is te vinden in het magazine Typisch Noord-Korea, dat Open Doors enige maanden terug uitgaf. Het toont ons hoe de praktijk is in het land met de gigantische standbeelden voor leiders die als een god vereerd worden, aan wie het volk zich volledig onderwerpen moet. Ook in 2021 nam de mate van vervolging er voor christenen toe en toch verloor Noord-Korea na twintig jaar de eerste plaats op de Ranglijst, aan Afghanistan. De conclusie is slechts dat het daar nóg erger is. Wie in Noord-Korea als christen geïdentificeerd wordt, komt in een afschuwelijk werkkamp terecht, terwijl je in Afghanistan dan denken moet aan executies en verdwijning. Het regime van de Taliban sinds augustus maakt het leven van de enkele duizenden christenen er zwaar, onnoemlijk zwaar.
Trends
Broeders en zusters die tot hetzelfde lichaam van Christus behoren, lijden. Het kan niet anders dan dat dit vandaag de kerk raakt. Met kennisneming van het leven begint dat, met willen weten wat zij meemaken. Voortdurend zet Paulus als apostel zijn medewerkers in om te horen hoe het in al de gemeenten gaat, opdat de wederzijdse voorbede gestalte krijgt. Zou elke voorganger vandaag niet moeten weten welke concrete bedreigende ontwikkelingen er zijn in de wereldwijde kerk van God? Om die reden benoemen we de recent bekendgemaakte trends:
– De overwinning van radicale islamieten in Afghanistan stimuleert andere islamitische bewegingen om zich scherp tegen christenen te keren. Deze trend is onderstreept door Release International, een organisatie die opkomt voor godsdienstvrijheid. Voor Burkina Faso en Nigeria houden waarnemers hun hart vast. In het laatste land zijn vorig jaar 4650 christenen gedood omwille van hun geloof. Toen ik acht jaar geleden met SDOK christenen in Nigeria ontmoette en van hen leerde, stond het land op plaats 28 van de Ranglijst. Nu werd de negende plaats voor de zevende verwisseld.
– Opvallend is dat christenen in toenemende mate vluchtelingen worden, verdreven uit hun huizen, verjaagd uit hun dorpen. Geweld van jihadisten (moslims die hun overtuiging met dwang willen opleggen) maakt dat christenen in het Midden-Oosten en in de Sahel in Afrika kun vege lijf redden willen.
– Uit China horen we over digitale vervolging. Dag en nacht houdt de camera mensen in het oog, bepaalde apps volgen elke beweging op jouw smartphone. Denk aan het bericht vorige maand over de boekverkoper Chen Yu, die zeven jaar gevangenisstraf kreeg omdat hij via zijn online winkel 20.000 christelijke boeken verspreidde.
Rechtszaak van de Zoon van God
Voorbede voor de kerk die van vervolging weet – en dat zijn sinds dit jaar 20 miljoen mensen meer dan een jaar eerder – is nodig vanwege alle recente informatie die ons wakker schudt, die ons de tijd doet verstaan, die ons leert om hoofd- en bijzaken te onderscheiden, die het verlangen naar de wederkomst van Jezus aanwakkert. Het verstaan van de tijd doet uitzien naar de dag van Jezus Christus. Om de kern van het christelijk geloof werd Guido de Brès in 1567 opgehangen. Hij was een martelaar die in zijn testament woorden naliet die tot een kerkelijke belijdenis werden, woorden die het uitzien tekenen naar de verwachte dag waarop rechtgedaan wordt aan degenen die nu veroordeeld worden. ‘Dan zal blijken dat hun proces de rechtszaak van de Zoon van God is. (…) Daarom verwachten wij die grote dag met een sterk verlangen, om dan volmaakt Gods beloften in Jezus Christus, onze Heere, te genieten.’
Niet neutraal
Wat kun je als christen meer dan meeleven, dan voorbede doen, dan steun verlenen aan organisaties die de vervolgde kerk support geven? Omdat neutraal in dit opzicht niet bestaat, kunnen we kiezen voor een krant die christenvervolging níeuws vindt, bij momenten zelfs voorpaginanieuws, die hier structureel aandacht aan geeft. We kunnen stemmen op een politieke partij die bij de minister van Buitenlandse Zaken of in Europa bij de speciale gezant voor geloofsvrijheid (sinds mei is dat de Griekse Chrystos Stylianides, een man die radicalisering bestrijdt en democratie bevorderen wil) aandacht vraagt voor Afghanistan, Noord- Korea, China, India, Nigeria. Ook vorige maand waren er partijen die met een verwijzing naar het regeerakkoord het kabinet opriepen tot de daad.
Dieper dan onze voorbede, invloedrijker dan de inspanning van welk kabinet (hoe nodig ook) is de roep van martelaren in de hemel zelf, die vragen naar de maat van de dingen, die met Psalm 93 roepen tot de God van de wraak: ‘Hoelang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?’ Met die psalm bidden we vandaag: ‘Rechter van de aarde, verhef U, verschijn blinkend.’