column

Afscheid

Deze is ook mooi. Ik houd beide kaarten naast elkaar, welke zal ik nemen? Naast mij ligt een stapeltje al ‘gescreende’ kaarten. Voor mijn afscheid bij Scharlaken Koord zoek ik voor elke collega een kaart die ik bij haar vind passen.

Dat valt niet mee, in de boekenwinkel staan wel tien rekken vol met kaarten. De ene nog mooier dan de andere. Mijn oog valt op een kaart onderin het rek. Op het moment dat ik voorover buk, voel ik iemand op mijn schouder tikken. Achter mij staat een vrouw. Ze lacht vriendelijk en zegt: ‘Hier, voor jou.’ En weg is ze. Verbouwereerd kijk ik naar de grote witte envelop die ze mij in de handen geduwd heeft. ‘Marijke’ staat er met keurige letters op geschreven. Ik stop de envelop in mijn tas, straks thuis maar even bekijken.

Terug naar huis fietsend, gaan mijn gedachten naar het komende afscheid. Daar komt best veel bij kijken; werkzaamheden overdragen, keten- en netwerkpartners informeren, bureau en kasten opruimen en ga zo maar door. Het doet ook iets met je. Het is net alsof je de afgelopen zeven jaar aan je ziet voorbijglijden. En opmerkelijk, vooral de mooie momenten zie je weer voor je. De contacten met de vrouwen, de kerst- en paasactie, de gesprekken met de politici in de verschillende gemeenten, de vrijwilligersavonden. Een gevoel van dankbaarheid komt boven.

Aan de andere kant doet het pijn. Partir c’est mourir un peu luidt een Frans gezegde: afscheid nemen is een beetje sterven. Ik begin nu un peu te begrijpen wat de Fransen bedoelen. Afscheid nemen is niet iets wat je zomaar even doet. Het betekent loslaten, en dat heeft tijd nodig.

Thuisgekomen jeuken mijn vingers om de envelop open te maken. Wat zou erin zitten? De envelop is best groot en wat erin zit, voelt te dik aan voor een kaart. Met een mes snij ik snel de envelop open. en ophangbordje komt tevoorschijn. Met beide handen houd ik het vast en lees wat erop staat: ‘Als God een deur sluit, opent Hij een venster.’

Daar vertrouw ik op.

Marijke de Wit

Marijke de Wit-Bakker geeft tot 1 december leiding aan het Scharlaken Koord, een christelijk hulpverleningsproject voor prostituees in Amsterdam.