Akkoord
Het krachtenveld in de Kamer mag dan seculier en progressief zijn, feit is dat het ook verrassend kan zijn en uitkomsten niet bij voorbaat vastliggen
Een nieuw jaar, een nieuwe start. Voor mij geldt dat voor deze plek in De Waarheidsvriend, als columnist. We weten niet wat dit jaar ons zal brengen en de coronacrisis leerde ons opnieuw dat het leven niet maakbaar is.
Kort voor Kerst werd een nieuw coalitieakkoord gepresenteerd. De route naar dit akkoord was een aaneenschakeling van momenten die ons vertrouwen op de proef stelden. Maar nu ligt het er, een plan van dezelfde vier partijen die het voorgaande kabinet vormden. Als christen lees je het akkoord met een eigen blik. Het is hoopvol dat ingezet wordt op zorg voor vrouwen, ook waar zij te maken krijgen met seksueel geweld of ongewenste zwangerschap. De beraadtermijn, de periode van vijf dagen tussen bezoek aan een arts en de daadwerkelijk uitgevoerde abortus, staat wel ter discussie. Terwijl deze juist het belang van de vrouw dient. Of die termijn standhoudt, wordt aan de persoonlijke afweging van Kamerleden overgelaten. Ook de discussie voor een wet tot levensbeëindiging bij ‘voltooid leven’ wordt een vrije kwestie.
Pijnlijk dat dit met CDA en CU in het kabinet gebeurt. Dat ik deze punten uit het akkoord licht, zegt iets over de bril waarmee ik kijk. Er zouden meer zaken te noemen zijn waarover we spannende discussies verwachten, ook meer punten trouwens waarin we de invloed van christenpolitici in positieve zin herkennen.
Journalisten van De Groene Amsterdammer hebben ook hun eigen kijk op medische ethiek. ‘De oplettende lezer vindt in de paragraaf de duidelijke signatuur van het christelijke gedachtegoed en een poging om in het overwegend liberale politieke landschap de eigen idealen stevig te verankeren’, zo merken zij op. ‘Door het aan de Kamer te laten kantelt het speelveld in het voordeel van ChristenUnie en SGP; zij hebben in het verleden al laten zien dat ze veel beter zijn in Kamerwerk.’
Het krachtenveld in de Kamer mag dan seculier en progressief zijn, feit is dat het ook verrassend kan zijn en uitkomsten niet bij voorbaat vastliggen. Er is geen reden om achterover te leunen. Deze tijd vraagt om christenen die vol hoop ondernemen en volharden.