column

Als zelfs euthanasie moet wachten

Onlangs gaf het Expertisecentrum Euthanasie (de vroegere Levenseindekliniek) te kennen tijdelijk geen euthanasie te verlenen.

Enkele ingezette trajecten worden afgerond, namelijk bij patiënten die terminaal zijn of binnenkort wilsonbekwaam zullen worden. Anderen moeten voor onbepaalde tijd wachten. Zorgverleners bij het Expertisecentrum, aldus de motivatie, zijn momenteel harder nodig in de zorg voor coronapatiënten. Bovendien acht men de besmettingsrisico’s voor de emeriti artsen te groot. Vanuit België en Canada, landen met eveneens hoge euthanasiecijfers, komen vergelijkbare berichten. 

Eén zin in het persbericht hierover laat mij niet los: ‘Hoe wrang ook,’ zo schrijft het Expertisecentrum, ‘euthanasiezorg kan niet als hoogste prioriteit binnen de gezondheidszorg gekenmerkt worden.’ Inderdaad is het beperken van de schade door het virus een maatschappelijke topprioriteit. Maar dat betekent niet dat andere urgente zorg helemaal wordt stopgezet. Zo houdt men 400 ic-bedden beschikbaar voor patiënten zonder corona, worden patiënten met agressieve kanker ook nu nog behandeld en krijgen stervende patiënten nog steeds palliatieve zorg. Stel je voor dat hospices zouden zeggen: om besmetting te voorkomen leveren we de komende maanden geen morfine, doorligbedden of palliatieve sedatie? Het zou een affront zijn. Welnu, zijn palliatieve zorg en euthanasie niet allebei bedoeld om groot lijden te beëindigen of te voorkomen? Ik wil niemand op een idee brengen, maar als palliatieve zorg nog wèl doorgaat, waarom dan euthanasie niet? Waarom geen beschermende kleding aangeschaft en een euthanasie desnoods aan jongere collega’s overlaten? Het lijden dat mensen ertoe brengt om om euthanasie te vragen, laat zich immers door geen coronavirus tegenhouden? 

Dat men tijdelijk geen euthanasie verricht, zegt daarom impliciet veel over de beweerde noodzaak ervan. Gelukkig maar, zeg ik erbij. Kennelijk gaat in tijden van nood de prioriteit toch weer liggen op het redden van levens in plaats van het beëindigen ervan. Ook rondom de aangekondigde voltooid-leven-wet is het immers opvallend stil. Ondertussen gaat mij, net zoals overigens ook het Expertisecentrum stelt, het lot van de afgewezen euthanasiepatiënten zeer aan het hart. Laten we proberen om hun leven met zorg, aandacht en praktische hulp draaglijker te maken, in de hoop dat de levenswil zal opflakkeren.

T.A. Boer