De coronacrisis kende ingrijpende gevolgen voor het hele kerkelijk leven. Twee jaar lang heeft de gemeente niet in haar geheel kunnen samenkomen in de eredienst. Ook voor de avondmaalsbediening heeft de pandemie tot aanpassingen geleid.
Verschillende gemeenten zijn daarin verschillende wegen gegaan. Iets van de verscheidenheid aan praktijken beschreef dr. M. Barnard vorige week. Nu de crisis (vooralsnog) voorbij is, kunnen we terugkeren tot het ‘oude normaal’. Toch is het goed stil te staan bij de vraag of er ook veranderingen kwamen die het behouden waard kunnen zijn. Het gaat om vijf onderdelen van de avondmaalspraktijk, die we doorlopen in de volgorde waarin ze plaatsvinden in de eredienst.
Aangaan
Het eerste punt betreft het aangaan aan tafel, op de plaats in de bank blijven, of langslopen om brood en wijn te ontvangen. Tijdens de coronacrisis was het niet goed mogelijk om op de gebruikelijke manier aan een tafel te zitten. In een aantal gemeenten is ervoor gekozen om toch aan tafel te zitten, maar dan op ten minste anderhalve meter afstand, waardoor het aantal plaatsen per tafel klein was en er veel achtereenvolgende tafels nodig waren. Dr. Barnard heeft voorbeelden gegeven van andere manieren van ‘aangaan’ in andere tradities.
Het samen aan één tafel zitten komt duidelijk het meest in de buurt van de situatie waarin de Heere Jezus het avondmaal instelde, ook meer dan staan in een kring of aan een tafel. Helemaal gelijk is het niet. In plaats van aan te liggen zitten we aan tafel. Ook zitten we niet allen tegelijk aan tafel, maar zijn er diverse tafels na elkaar. Toch is er het gemeenschappelijke element dat we bij elkaar aan een tafel zitten, dat we elkaar kunnen aankijken, nadat we eerst bewust de gang naar de tafel hebben moeten maken. Bij het avondmaal gaat het om de gemeenschap met de Heere, maar ook om de gemeenschap met elkaar. Die wordt meer beleefd als we bij elkaar zitten.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 26 mei 2022.