Er kan een moment komen van huwelijksbeëindiging. Toen Jezus kritiek gaf op een zelfzuchtige scheidingspraktijk in Zijn dagen, sprak Hij echter niet over de scheidingsgronden die van oudsher golden in het Jodendom. Jezus heeft deze bepalingen niet afgeschaft.
Wie in een situatie van teleurstelling en gebrokenheid zijn huwelijk voortzet, ervaart verdriet. Iedere gelovige beseft dat een bepaald verdriet eigen is aan de navolging van Christus – naast vrede en vreugde. Navolging vindt altijd plaats in een situatie van gebrokenheid. Dan wordt zelfverloochening gevraagd.
Genegenheid
Deze gronden zijn gebaseerd op Exodus 21: een man mag zijn slavinvrouw op geen enkele wijze tekortdoen als hij een tweede vrouw neemt (vs.10-11). Hij moet haar voldoende voedsel en kleding geven om haar taak in haar huishouding te kunnen vervullen. Ook moet hij haar echtelijke genegenheid blijven betonen. Als hij haar echter ten opzichte van deze zaken verwaarloost, mag zij hem verlaten en de vrouw worden van een ander.
De HEERE is met ontferming bewogen over diegene die in haar huwelijk niet ontvangt waar zij recht op heeft, of die gebukt gaat onder lichamelijk of psychisch leed. Barmhartigheid behoort tot het voornaamste van de wet (Matt.23:23).
De vraag is hier niet wat de status was van de slavinvrouw in de toenmalige tijd. Het was zeker niet in overeenstemming met Gods oorspronkelijke bedoeling dat een man meer dan één vrouw bezat. Wat wel aan de orde is, is dat Joodse wetgeleerden de desbetreffende bepaling nader hebben uitgewerkt.
"*" geeft vereiste velden aan