Waar bent u naar op zoek?

Bedside Singers

Drs. Elise van Hoek-Burgerhart
Door: Drs. Elise van Hoek-Burgerhart
06-04-2023

De behoefte aan zingen op de grens van leven en dood kunnen we begrijpen. Het heeft iets in zich van loslaten en vertrouwen

Vier zangers zitten op een krukje rond een bed. Het is een groepje Bedside Singers. Niet zomaar een koor of enthousiaste zangers, maar een kleine groep met een speciaal doel: zingen bij mensen die ziek zijn en bij wie het sterven niet lang meer op zich laat wachten. De Bedside Singers willen juist in die momenten, in die laatste fase van het leven, er zijn. Heel dicht bij een patiënt, met een kleine groep zangers, zingen ze rustige liederen, gericht op ontspanning en bezinning.

Van muziek gaat een eigen kracht uit. Die kan ons raken en met elkaar verbinden. Als je zingt, verandert er zelfs iets in je hormonen. Je bent minder bang en je voelt je ontspannen. Zingen is een heel bijzonder medicijn, voor je lichaam en voor je hoofd. Je hersenen worden aan het werk gezet, je spieren worden aangespoord. Je ademt dieper in, waardoor je longen meer zuurstof opnemen.

Maar wat als je zelf niet meer zingen kan? Als je zo ziek bent dat je bed of je eigen kamer je wereld is geworden? Dan zijn er mensen die dat voor jou komen doen, vrijwillig en voor niets. Ze zingen allerlei soorten muziek, klanken uit de hele wereld. De Bedside Singers zijn een boeiende groep vrijwilligers en de vraag naar hun zang neemt toe.

De behoefte aan zingen op die grens van leven en dood kunnen we begrijpen. Het heeft iets in zich van loslaten en vertrouwen. ‘Ik ga slapen, ik ben moe…’ Wie is er niet mee opgegroeid? Een lied op de grens van slapengaan. En hoeveel liederen, psalmen en gezangen dragen we niet met ons mee? Woorden die spontaan in je opkomen en die je op ongedachte momenten kunnen bemoedigen. Wat zou ons geloof zijn zonder ons zingen? En waarover zouden we zingen, als we geen hoop hadden?

In deze Stille Week en op Goede Vrijdag is de dood heel dichtbij. Het lijden en sterven van de Heere Jezus vult onze gedachten. We horen het klagen in de Passionen. Tot het Pasen wordt en de toon van ons zingen verandert, ziende op Hem. Dan jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan.

Drs. Elise van Hoek-Burgerhart
Drs. Elise van Hoek-Burgerhart