Beloften gelden nog steeds

Christus heeft het universele heil gebracht voor Jood en heiden. Toch behoudt Israël als land en volk een bijzondere plaats in Gods heilsplan na de komst van Christus in de wereld, stellen ds. P.G.I. van den Berg en ds. G.H. Molenaar.

De apostel Paulus schrijft in de Romeinenbrief, zijn mini-dogmatiek voor christenen uit de volken, in de hoofdstukken 9-11 over dit onderwerp. Tim Keller vat Paulus’ spreken over Israël en de kerk mooi samen in zijn Romeinencommentaar: ‘God wil graag dat niet-joden in de gemeente in Rome begrijpen dat God Zijn oude volk niet heeft opgegeven. Paulus geeft dat volk niet op en dat moeten zij ook niet doen.’ Of, in de woorden van onze kerkorde: Israël en de wereldwijde gemeente van Christus zijn vanuit Gods Woord onopgeefbaar aan elkaar verbonden.

Vervangingsleer

De kerkgeschiedenis leert helaas dat de kerk Israël wel vaak heeft opgegeven. Een kleine eeuw nadat Paulus in zijn brief aan de gemeente van Rome zijn verdriet over het ongeloof van Israël (Rom.9:1-5) maar ook ‘het geheimenis’ dat God Zijn volk niet loslaat (Rom.11:25-29) uiteenzette, schreef de christelijke denker Justinus Martyr een fictieve brief aan een denkbeeldige Joodse rabbi die de Griekse naam Trypho kreeg.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 1 oktober 2020.

Bestel een los nummer, of neem een abonnement op De Waarheidsvriend.