Bemoediging
Wat zou er van de kerk geworden zijn zonder die niet aflatende en soms ook niet eens zo opgemerkte inzet van vrouwen?
De kerk ligt aan het einde van de straat. Binnenin eenvoudige houten banken, houten pilaren en een kunstig houten plafond. Voorin twee hoge glas-in-loodramen die het zomerlicht binnenlaten. Een handvol bezoekers is gekomen om de dienst bij te wonen – enkele vakantiegangers en daarnaast een aantal vrouwen. Eén in een rolstoel, een aantal zusters met grijze haren om haar heen.
Vrouwen geloven vaker in God, gaan vaker naar de kerk en bidden meer. Dit patroon is al jarenlang te zien in veel christelijke gemeenschappen over de hele wereld. Onderzoekers geven er verschillende verklaringen voor. Onwillekeurig vraag ik me af hoe dat later zal zijn, in het hemelse Koninkrijk van God. Zullen daar ook de vrouwen in de meerderheid zijn? En wat zou er van de kerk geworden zijn, zonder die niet aflatende en soms ook niet eens zo opgemerkte inzet van vrouwen?
Wat een moed hebben vrouwen niet getoond. Al heel lang geleden, de vroedvrouwen in Egypte. Ze vreesden God en lieten de jongetjes in leven, tegen het bevel van de koning in. En neem Hanna, die prevelend bad om een kind en daarbij Eli op zijn zenuwen werkte. Ze was verdrietig en voelde zich gekleineerd. Toch bracht ze het op haar kind uit handen te geven – als een offer waarmee ze een hoger doel diende. En ik denk aan verhalen uit de tijd van het communisme in de Sovjet- Unie. Het waren de grootmoeders die het Evangelie doorgaven aan hun kleinkinderen en daarmee de vlam van geloof brandend hielden.
Het kerkje waar we zijn, heeft eeuwenlang standgehouden. Ondanks schade door overstromingen en geweld vanuit de bergen werd de kerk steeds herbouwd. En nu, wat is er overgebleven van de gemeente? We beseffen dat we maar één indruk hebben, maar toch…
De zondag erop bezoeken we een andere dienst. Tegen alle verwachting in is het zo vol dat er stoelen bij gezet worden en sommigen ‘wunderbar’ uitroepen. Net als vorige week worden we bemoedigd door een heldere, bijbelse preek en het samen zingen. Deze vakantieherinnering nemen we mee: Gods werk gaat door, ook waar dat in onze ogen klein en kwetsbaar is.