Blijdschap in droefheid

In het heilig avondmaal ‘oefenen wij de heerlijke gedachtenis van de bittere dood van Uw geliefde Zoon Jezus Christus', zegt het klassieke avondmaalsformulier. Opvallend hoe heerlijk en bitter daar samenvalt, schrijft ds. W. van den Born.

Als je avondmaal viert, wat valt er dan te vieren? Blij zijn met het sterven van Jezus, is niet zo vanzelfsprekend.

Als de Zoon van God begint over Zijn lijden, dan hoor ik Petrus protesteren (Mark.8:32). Hij bestraft zijn Meester: ‘Nee, hè!’ Dat Jezus de dood in moet gaan, hij wil er niet van horen. Na de tweede lijdensaankondiging zien we onbegrip en vrees (Mark.9:32).

In het volgende hoofdstuk zal de Heere Jezus Zijn levenseinde voor de derde keer aankondigen. Treffend hoe het daar beschreven staat: ‘En zij waren onderweg en gingen naar Jeruzalem en Jezus ging hen voor; en zij waren verbaasd en terwijl zij Hem volgden, waren zij bevreesd’ (Mark.10:32).

Verbazing komt erbij. En ze begrijpen er niets van. Ze kunnen er niet bij. Gelukkig maar, ze blijven Hem wel volgen.