Boekbespreking
Els J. van Dijk (red.) Ik ga met je mee. Hoopvolle verhalen. Uitg. Buijten & Schipperheijn, Amersfoort; 191 blz.; € 10.
Ik ga met je mee is uitgegeven om te vieren dat de Evangelische Hogeschool (EH) 45 jaar bestaat. Het boek heeft als overkoepelend thema hoop. Aan 29 verschillende auteurs is gevraagd om hierop te reflecteren, omdat ‘hoop centraal staat in hun werk en leven’, aldus Els van Dijk, directeur van de EH.
Hoop komt van buiten. Hoop wordt niet geput uit de omstandigheden, want die geven vaak genoeg aanleiding tot wanhoop en moedeloosheid. In de bijdrages vinden we vele voorbeelden van de weerbarstige en complexe realiteit van alledag waarin hoop onverwachts oplicht. Hoop wordt in de moeite ontvangen en geleerd als een geschenk uit de hemel, vaak in de concrete omgang met mensen van vlees en bloed. Her en der wordt verwoord hoe het Woord van God in leven en roeping hoop brengt en deze ook in leven houdt. Het boek heeft een praktische spits, wil aanzetten om hoop actief concreet te maken, al is het in heel kleine dingen. Dat zorgde ervoor dat ik zo nu en dan wel het gevoel kreeg dat het zwaartepunt onbedoeld toch meer kwam te liggen op het ‘moeten’ brengen dan op het ‘mogen’ ontvangen van hoop.
Hoop is in dit boek vooral het antwoord op moeite en verdriet, uitzicht in de uitzichtloosheid. Juist dan valt mij op dat de hoop op de hemelse heerlijkheid, de hoop van Paulus om ontbonden en met Christus te zijn, vrijwel geheel ontbreekt in deze bundel. De achtergrond hiervan zou wel eens de vrees kunnen zijn die sommige auteurs ook benoemen, voor pseudo-hoop, voor hoop als een ‘pie in the sky’. Wat mij betreft roept dit hiaat de vraag op welke plek het geloof in het hiernamaals wel mag hebben in de reflectie op christelijke hoop. Wat van mij ook meer en nadrukkelijker naar voren had mogen komen, is het bijbelse aspect waarin hoop niet met lijden en zorg, maar met zonde en genade is verbonden. Dat God mij niet doet naar mijn zonde, maar me in Christus met Zichzelf verzoent. Juist genade is de rijke grond waarop bijbelse hoop ontkiemt, groeit, bloeit en vrucht draagt, dan wel concreet wordt.
Ten slotte, meerdere bijdrages concretiseren hoop richting de ecologie. Het zou mooi geweest zijn als een van de 29 had toegespitst op een evenzeer relevant en actueel thema en ons een schets had gegeven van hoopvol leven in het kader van homoseksualiteit. Wat mij betreft is dat vandaag een van de broodnodige ‘hoopvolle portretten’ waarover in een van de bijdrages wordt gesproken.
Uiteraard is het onmogelijk om recht te doen aan de veelkleurigheid van dit boek. Ondanks de kanttekeningen is het geheel waardevol en lezenswaardig. Tijdens het lezen word je uitgedaagd om in je eigen leven na te gaan waar hoop je leven binnenkomt en concreet wordt, of je eruit leeft, ermee leeft en of je het uitleeft. Dat is zeker winst.