Carnaval en de dood
Het lijkt of we het steeds vaker horen: een auto rijdt in op een groep mensen. Nu kan dit een gevolg zijn van het verliezen van de macht over het stuur, een situatie waarin er dan net veel publiek in de buurt is. Nogal eens is er echter sprake van opzet.
Uit het leven weg
In de Amerikaanse staat Wisconsin reed een auto in november in op een kerstoptocht, waarbij vijf doden en tientallen gewonden vielen. De bestuurder had een echtelijke ruzie achter de rug. Vijf jaar geleden reed een vrachtwagen tijdens de kerstmarkt in Berlijn op het publiek in: twaalf doden en 56 gewonden. In Nederland weten we van Koninginnedag 2009, toen Karst T. met zijn auto door de menigte reed, op weg naar de bus met de koninklijke familie. Acht mensen stierven. Tot slot, steeds vaker lees ik dat mensen in hun auto recht op de politie afrijden. In de vroege zondagmorgen van 20 maart ging het opnieuw mis, nu in het Waalse dorpje Strépy- Bracquegnies, toen een auto inreed op een carnavalsgroep die een optocht voorbereidde. De politie onderzoekt of drank en drugs de oorzaak waren. Hoe aangrijpend kan het zijn: zo ineens uit het leven weg, om te verschijnen voor Christus. Om die reden is het dat Paulus mensen beweegt tot het geloof (2 Kor.5).
Niet inhouden
Juist toen Poetin zijn oorlog tegen Oekraïne begon, stond carnaval op de agenda. Voor de Duitse stad Keulen reden om dit rooms-katholieke feest van zotheid, uitbundigheid en spot te cancelen. In Nederland ging het carnaval wel door, anders dan tijdens de Tweede Wereldoorlog en zelfs de Golfoorlog. Ik lees als argumentatie dat ‘wij geen oorlog maken, maar dat we de liefde vieren’. Een van de feestgangers ervoer het als nodig ‘even aan de ellende in de wereld te kunnen ontsnappen’.
In Wallonië ging de carnavalsviering vorige zondag ook door. Gelukkig vroeg een wijze burgemeester in Strépy de verenigingen om later in de week het programma af te gelasten. Maar op de dag van de vijf doden werd in het dorpje in België carnaval gevierd. Zo is de cultuur geworden waarin wij leven. We lachen en drinken de ontzetting voorbij. Voor de dood houden we niet in, voor de dood zijn we niet stil, de dood is niet heilig meer. Niets is dan heilig meer.
WK voetbal
Over enkele maanden begint in het snikhete Qatar het wereldkampioenschap voetbal. Na onderzoek maakte de Britse krant The Guardian bekend dat de voorbije tien jaar zeker 6500 arbeidsmigranten uit India, Bangladesh, Nepal, Pakistan en Sri Lanka in Qatar overleden, een cijfer dat de organisatie ontkende. Het bracht CU-leider Gert-Jan Segers vorig jaar tot de vraag: ‘Wil je een WK voetbal spelen op een met bloed doordrenkte grasmat?’ Hoe moet het verder in de wereld als oorlog en dood ons niet stil doen staan, tot nadenken brengen over wat werkelijk waarde heeft. Uiteindelijk is een kapitalistische en hossende wereld – brood en spelen voor ogen – meedogenloos, genadeloos. Die overtuiging wordt in de kerk bewaard, die draagt ze buiten haar muren uit.
P.J. Vergunst
is hoofdredacteur van De Waarheidsvriend.