Contact met God
En zij volhardden (...) in de gebeden. Handelingen 2:42
Contact met God, zo zou je het gebed kunnen omschrijven. Bidden is een oefening in de omgang met de Heere. Je spreekt met God, zonder dat je Hem kunt zien.
De eerste christenen konden Hem wel zien. Zij hebben Jezus gekend als mens van vlees en bloed. Zij konden Hem in de meest letterlijke zin zien en horen. Dat is verleden tijd na Zijn hemelvaart. We kunnen Hem niet meer zien. Dat kan een belemmering zijn voor het gebed. Toch is het contact met Jezus niet voorbij. De gelovigen in Jeruzalem volharden in de gebeden. In het gebed weten zij zich dicht bij hun Heere en Heiland, zonder dat zij Hem zien.
Volharding en verhoring
Het volmaakte voorbeeld van volharding in het gebed hebben zij gezien in Jezus Zelf. Als geen ander was Gods Zoon een Man van gebed. De discipelen hebben Hem gesmeekt: ‘Heere, leer ons bidden.’ Zulk bidden wordt verhoord. Dat laat Lukas zien, ook in Handelingen. Al in het eerste hoofdstuk beschrijft hij hoe de discipelen met de vrouwen eensgezind volharden in het gebed om de Heilige Geest (Hand.1:14).
Deze volharding is van blijvende aard. Dat wordt duidelijk in Handelingen 2:42. Wanneer het Pinksteren is geworden, geeft de Pinkstergeest volharding in de gebeden.
Onmisbaar
De volharding in het gebed wordt in de tekst als laatste genoemd, maar niet als minste. Met talloze voorbeelden maakt Lukas in zijn Evangelie en de Handelingen duidelijk dat het gebed onmisbaar is. Een veelzeggende illustratie wordt later geschetst in de bekering van Paulus. Als Jezus de radicale verandering in Paulus’ leven met enkele woorden omschrijft, zegt Hij slechts: ‘Zie, hij bidt.’ (Hand.9:11) Hiermee is niet gezegd dat Paulus nooit eerder zou hebben gebeden. Als farizeeër was hij getraind in gebedsrituelen. Toch is het aanroepen van de Heere Jezus nieuw voor hem. Voor het eerst heeft hij Jezus nodig om gered te worden van zijn zonden en voor het eerst heeft hij echt contact met Hem.
Gebedsthema’s
Volharden in het gebed heeft te maken met het aanroepen van de Naam van de Heere Jezus om zalig te worden (Hand.2:21). Het krijgt ook betekenis in het gebed om Gods leiding, bijvoorbeeld bij de verkiezing van ambtsdragers (Hand.1:24). Wanneer onweerswolken samenpakken boven de christelijke gemeente, zoekt men bescherming bij de Hoorder van het gebed (Hand.4:23-31). Eensgezind wordt er gebeden om vrijmoedigheid in het spreken van Gods Woord, juist wanneer men de mond van de gelovigen wil snoeren.
Gebedsthema’s worden ook in de tekst zelf aangereikt. Allereerst kun je denken aan gebed om te volharden in de leer van de apostelen. Concreet betekent dit: Hem danken voor het Evangelie van de verzoening en bidden dat jongeren en ouderen in de kerk zullen blijven bij de waarheid. Dat heeft ook een persoonlijke dimensie: ‘Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast.’ (Ps.119:67 ber.)
Op soortgelijke wijze is het volharden in de gemeenschap een belangrijk gebedsonderwerp. Allereerst Hem danken voor de verbondenheid in Christus. Die dankbaarheid geeft vreugde: ‘Ik ben een vriend en metgezel van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen, en leven naar Uw Goddelijk bevel.’ (Ps.119:32 ber.) Het impliceert volhardend putten uit de volheid van Christus’ liefde en blijven bidden om echte liefde in de praktijk te brengen. Zo versterkt het gebed de gemeenschap met Christus en met elkaar. Rondom het breken van het brood heeft volharding in de gebeden ook betrekking op het zelfonderzoek: ‘Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart.’ In het gebed brengt de verwondering over het verbroken lichaam van Christus tot aanbidding: ‘Loof de Heere, mijn ziel!’
Gericht op Hem
Volharden in het gebed: wat is het een voorrecht dat ik door Hem altijd vrij tot God mag gaan. Want wat is Hij het waard om aanbeden en gediend te worden. Daarom concentreert volharding in de gebeden alle aandacht op Hem: om ons voor Hem te verootmoedigen, om onze hoop op Hem te vestigen, om oog en hart te richten op Zijn eer, zoals Psalm 21:13 (ber.) zingt:
Verhoog, o Heer’, Uw Naam en kracht,
zo zal ons vrolijk zingen
door lucht en wolken dringen.