Dapper sterven

Vaak kijk ik woensdagavond rond middernacht naar het EO-programma ‘De kist'. In dit programma gaat een geheimzinnig ogende man met de al even geheimzinnige naam Kefah Allush in gesprek met een bekende Nederlander over de dood, schrijft dr. W. Dekker.

De man rijdt rond in een klein autootje met op het dak een doodkist. Die doodkist wordt bij zijn gast in de kamer neergezet, maar aan het eind van het programma ook altijd weer meegenomen. Iedereen is blij dat hij er nu nog niet in hoeft te gaan liggen. Deze bijna ludieke handelwijze doet intussen niets af aan de diepte van de gesprekken. Op de een of andere manier weet Kefah Allush zijn gasten tot de meest openhartige bekentenissen rond leven en dood te brengen.

Wat mij in de gesprekken heel vaak opvalt is dat mensen moedig leven en ook dapper denken te kunnen sterven, zonder God. Als voorbeeld neem ik het gesprek met de acteur Huub Stapel, dat op 23 mei werd uitgezonden. Hij vertelde van een bijna dodelijk ongeluk dat hem in zijn jonge jaren overkwam in een papierfabriek. ‘Het gekke was dat ik volkomen rustig was, ik raakte totaal niet in paniek. Dit was een soort hogere staat van zijn.’ Huub Stapel gelooft niet, noch in een hiernamaals noch in God. ‘God is een verzinsel van mensen om hun angsten voor de dood te bezweren. Dat heb ik niet nodig. Ik ben niet bang voor de dood, zeker niet als het zo rustig gaat als mijn ervaring in de papierfabriek.’