De eeuwigheid is buiten beeld

‘Ik geloof het eeuwige leven.’ Een heerlijke belijdenis waarin de verwachting van de christen schittert. Tegelijk blijken de meeste christenen zich moeilijk een concreet beeld te kunnen vormen van dat eeuwige leven, schrijft ds. A. Goedvree.

Voordat wij een vakantie boeken, hebben we heel wat ‘voorwerk’ gedaan. Met de moderne technieken is het niet moeilijk om een beeld te vormen van de plaats van bestemming. We lopen met Google Street View door straatjes in het vakantiedorp. We zoeken reviews van anderen om hun indrukken te lezen.Als we hoge verwachtingen hebben, verheugen we ons te meer op de komende vakantietijd. Onze gewone werkdagen krijgen daardoor extra kleur.

Als het gaat over de vraag wat de christen staat te wachten, dan weten we daar maar weinig van. ‘Een mens gaat naar zijn eeuwig huis.’ Maar wat is nu eigenlijk het eeuwige leven? Zijn we dan voor eeuwig een groot koor ‘voor de troon’, ‘bij de glazen zee’? Zijn we dan een engeltje met vleugeltjes? Leven we dan in de hemel? Hoe zit het dan met ons lichaam? Zijn we voor eeuwig in de stad Jeruzalem?

Er zijn veel metaforen voor het eeuwige leven, maar wat het concreet zal zijn, daar hebben de meesten geen voorstelling van. Dat heeft tot gevolg dat het geloof in het eeuwige leven maar weinig ‘kleur’ geeft aan ons dagelijkse leven.

Hoe komt dat? Dat heeft te maken met de prediking. Over het algemeen wordt hierover weinig gepreekt. In onze traditie is er meestal meer aandacht voor geloofstoe-eigening en geloofs(on)zekerheid, dan voor het uiteindelijke doel van het geloof.

Lees het volledige artikel in De Waarheidsvriend van 20 maart 2015.