De jongens en meiden van nu

Lezen doen ze niet en chillen is het doel van het leven. Dr. Bart Jan Spruyt gaat in op de vraag of er meer over de jongens en meiden van 2011 valt te zeggen.

Sinds enige tijd ben ik in opleiding om eens bevoegd het meest linkse beroep ooit te mogen uitoefenen, het beroep dat zelfs is bedacht om het linkse denken vroegtijdig ingang te doen vinden in de harten en hoofden van jongeren, het beroep van leraar maatschappijleer. Ik ben van terzijde ingestroomd op mijn eigen oude school, de Guido in Rotterdam, een christelijke school op reformatorische grondslag die ik zelf in 1983 verliet om in Utrecht geschiedenis te gaan studeren.

In het voorjaar van 2009 gaf ik een avondje les over burgerschap tijdens een werkweek van een VWO 5-klas van de Gomarusschool uit Gorinchem, en dat vond ik om meerdere redenen zo’n prachtige ervaring dat ik ben gaan solliciteren. Ik was altijd al bezet met de gedachte dat je met het werk onder studenten (zoals de Edmund Burke Stichting doet) eigenlijk te laat bent in het leven van die jongeren, en ik was die avond aangenaam verrast door het enthousiasme en de leergierigheid van zo’n groep jongens en meiden.

Daar ben je inmiddels wel op teruggekomen, is de opmerking die ik vaak toegevoegd krijg. Zo enthousiast en leergierig zijn jongeren immers niet.