De liberale westerse agenda
Maandag 24 januari stond de Finse politica Päivi Räsänen voor de rechter. Zij had op Twitter een foto geplaatst van het eerste hoofdstuk van de Romeinenbrief, het hoofdstuk over homoseksuele handelingen in de Romeinse wereld. Naar aanleiding van de tweet diende iemand een aanklacht tegen haar in. Later kwamen daar nog aanklachten bij naar aanleiding van een boekje dat ze in 2004 schreef over het huwelijk en een uitspraak over homoseksualiteit in een radioprogramma. Vandaar de rechtszaak.
Reformatorisch Dagblad
Het Reformatorisch Dagblad (22 januari) had een interview met Räsänen, voormalig minister van Binnenlandse Zaken van Finland.
Hoe heeft u de feestdagen en de jaarwisseling beleefd, met de rechtszaak in het vooruitzicht?
‘Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje nerveus. De zaak sleept zich al sinds 2019 voort, maar het proces komt nu toch wel heel dichtbij. Desondanks ben ik rustig van gemoed. Omdat het alles in Gods handen ligt, hoef ik mij niet al te veel zorgen te maken. Ik vertrouw op Zijn leiding. Voortdurend denk ik aan de beloften in de Bijbel. Bijvoorbeeld die uit Mattheüs 10, waar staat dat als je wordt gearresteerd, je je geen zorgen hoeft te maken over wat je moet zeggen. Op dat moment zullen de juiste woorden je gegeven worden. Ik bid dat ik die mag krijgen.’
Volgens de aanklager zetten uw uitspraken aan tot haatzaaien tegen een minderheidsgroep. Wat is uw weerwoord?
‘Mijn uitspraken waren allereerst gericht op de kerkleiding. Hoe is het mogelijk dat de kerk daden die de Bijbel schandelijk en zondig noemt, steunt als iets waar je trots op moet zijn? Ik bevroeg de leiding over deze tegenstrijdigheid. Daarmee belasterde of beledigde ik geen enkele seksuele minderheid. De openbaar aanklager stelt dat ik homoseksuelen als minderwaardig zie. Dat heb ik echter nooit gezegd. In mijn boek heb ik juist geschreven dat homoseksuelen net zo waardevol zijn als andere mensen. We zijn allemaal geschapen naar het beeld van God.’ (…)
Heeft u spijt van uw uitspraken?
‘Absoluut niet. Ik zou hetzelfde opnieuw doen. Natuurlijk heb ik het boekje dat ik schreef, nog eens heel grondig gelezen. Maar ik sta absoluut achter de uitspraken die ik heb gedaan. Het grappige is dat diezelfde vraag mij ook gesteld werd tijdens de drie politieverhoren. Ook vroeg de agent of ik mijn posts op sociale media wilde verwijderen. Ze gaven me daar twee weken de tijd voor. Ik weigerde en zei: “Ik sta achter mijn uitspraken.” De procureur-generaal gaf aan dat als iemand spijt heeft dat een positief effect op de zaak zou kunnen hebben. Maar dat zou catastrofaal zijn. Het gaat niet alleen om mijn uitspraken, het gaat om de traditionele leerstellingen van het christelijk geloof.’ (…)
Hoe reageert uw kerk op de zaak?
‘Die is erg verdeeld. De leiding is vrij liberaal. We hebben enorme gevechten in de kerk tussen de bijbelgetrouwe kant en de lhbt-toegenegen kant. De officiële leer in de kerk is nog altijd dat het huwelijk een verbintenis is tussen man en vrouw. Desondanks hebben predikanten en bisschoppen paren van hetzelfde geslacht getrouwd. Een bisschop liep zelfs mee in de Pride-optocht. Maar de lutherse kerk kent ook verschillende krachtige opwekkingsbewegingen. Organisaties die vast willen houden aan het gezag van de Bijbel. Mijn man en ik behoren tot dat soort opwekkingsbewegingen. Onze beweging kent bijvoorbeeld alleen mannelijke predikanten.’
Heeft u overwogen de kerk te verlaten?
‘Veel van mijn vrienden hebben dat al gedaan. Ik was geschokt en verdrietig door de verklaring van de kerk en stelde mijzelf die vraag. Ik ging hier op mijn knieën en vroeg God wat ik moest doen. Toen zag ik mijn kerk als een zinkend schip voor me. Er slapen mensen op die boot, in groot gevaar om meegesleurd te worden de diepte in. Is het dan tijd om van die boot te springen en mijn eigen hachje te redden, of moet ik proberen zoveel mogelijk mensen wakker te schudden?’ (…)
In hoeverre kunt u als christen-politica nog christelijke waarden uitdragen?
(…) ‘Toen ik minister van Binnenlandse Zaken was (van 2011 tot 2015, red), gaf ik samen met mijn man een lezing over christelijke waarden. Dat was tijdens een vakantie. Ik sprak dat we God moeten gehoorzamen in plaats van mensen. Ik gaf het voorbeeld van abortus en vertelde het publiek dat ik als arts – dat beroep heb ik voor mijn tijd in de politiek uitgeoefend – geen abortus zou uitvoeren. Na mijn lezing kwamen er bijna vijftig klachten over mij binnen bij hogere ambtenaren in Finland dat ik mij niet aan de wet zou houden. De Ombudsman concludeerde echter dat ik de vrijheid had om dat te zeggen’.
Nederlands Dagblad
Het is al lang duidelijk dat in de politiek de liberaalethische agenda met kracht doorgezet wordt en christenen zich daar steeds meer bij aansluiten. Het gaat dan om homoseksualiteit, gender en euthanasie. Verrassenderwijs duikt nu ineens ook abortus op als een ‘hot item’ in de Europese ‘identiteitspolitiek’. Een artikel in het Nederlands Dagblad van 22 januari informeert ons daarover.
Woensdagmorgen, half twaalf. Emmanuel Macron begint in Straatsburg aan zijn toespraak voor het Europees Parlement. Bijna vanuit het niets stelt de Franse president na een minuut of tien voor om het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie te ‘actualiseren’. Hoe? In Europa moeten we ‘explicieter zijn over de bescherming van het milieu of de erkenning van het recht op abortus.’ (…) ‘Abortus is in het Europees Parlement zo’n groot onderwerp geworden, omdat met name in Polen de rechten van vrouwen worden ingeperkt’, zegt PvdAparlementariër Vera Tax. Dat de rechts-conservatieve regering in Warschau vorig jaar het recht op abortus inperkte, is voor veel Europarlementariërs de lont in het kruitvat geweest. Tax: ‘Als de rechten van vrouwen in één EU-lidstaat beperkt kunnen worden, dan kan dat elders in Europa ook.’
‘Abortus is een recht’, herhaalde de Kroaat Predrag Matic donderdag in Straatsburg. Een resolutie van de sociaaldemocraat waarin staat dat zwangerschapsafbreking een Europees recht is, kreeg vorig jaar een meerderheid in het Europarlement. Maar is in de Europese verdragen niet vastgelegd dat de EU-lidstaten zelf gaan over hun gezondheidszorg, en dus ook over de toegang tot abortus? Dat is toch geen bevoegdheid van Brussel?
Klopt, erkent Vera Tax. Maar de EU is een dynamisch geheel, benadrukt ze. ‘Bij de uitbraak van COVID-19 was het idee dat de lidstaten dit gezondheidsprobleem zelf moesten aanpakken. Toen de urgentie groeide, werd echter besloten dat de Europese Commissie (het dagelijks bestuur van de EU, red.) zich namens de lidstaten ging inzetten voor vaccins.’ Op deze manier ontrolt het debat over abortus zich eveneens, verwacht de PvdA-Europarlementariër. ‘Er is een meerderheid voor de stelling dat de EU wél over abortus moet gaan, ook uit solidariteit met Europese vrouwen. Abortus verschuift van een thema in de zorg naar een fundamenteel vrouwenrecht. Via een politieke meerderheid kun je dan nieuwe afspraken maken.’
Zo gaan dus de dingen. Opeens wordt de ethische agenda verbreed. De coronacrisis heeft volgens Europarlementariër Tax het proces versneld: samenwerking bij coronabestrijding leidt bijna als vanzelf tot een gezamenlijke ‘aanpak’ van abortus. Wat corona en abortus met elkaar te maken hebben, vertelt Tax er overigens niet bij. Abortus is inmiddels een mensenrecht – hoe wrang! – en maakt ook onderdeel uit van een groot handelsakkoord dat de EU met landen in Afrika en de Cariben sluit (het ACP-akkoord). Zo wordt de liberale westerse agenda door de EU opgedrongen aan landen in Afrika, in de Cariben en in Oost-Europa. Dat is de arrogantie van het Westen. Maar zo’n arrogante houding is gevaarlijk. Dat is nu al merkbaar. De huidige politieke en militaire spanningen in Europa zijn daar niet vreemd aan.