De vreugde van mijn hart
‘Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u.’ (Filip.4:4) Wat een dankbaarheid mag er zijn, als er een gehoorzame reactie is op deze opdracht in Gods Woord. Als de belijdenis mag gaan zingen in het leven van een jongere of oudere: ‘U bent de vreugde van mijn hart.’
Wat is het een diepe vreugde om van God te zijn, geadopteerd kind van de hemelse Vader. Wat een blijdschap, omdat je gekocht bent door het kostbare bloed van Jezus Christus, de Zoon van God. En dat alles vanwege Zijn ongedachte weg in kruis en opstanding. Dan is er de grote vreugde verzekerd en verzegeld te zijn door de Geest van Christus, verwonderd en overtuigd geworden (vgl. Rom.8). Wat een overweldigende rijkdom aan genade, amazing grace!
Vreugde als (op)gave
Maar over welke soort vreugde hebben wij het hier? Waar gaat dit over? Allereerst hebben we het hier over de wonderlijke mix van onze menselijke gevoelens en Gods wil en opdrachten daarover. Elke gelovige die gehoorzaam Jezus wil navolgen, zal hierin naar Hem willen luisteren. Dat is een levenslang leerproces, luisteren naar de Meester. Zo ontdekken we dat het niet om ons gaat in deze vreugde, maar om de Heere.
Een voorbeeld daarvan lezen we in Nehemia 8:11b ‘Wees niet bedroefd, want de vreugde van de Heere, dat is uw kracht.’ Wat is er gaande? Het volk Israël, mannen, vrouwen en kinderen, zijn aangeslagen en diepbedroefd, nadat ze ontvankelijk geluisterd hebben en onderwijs gekregen hebben uit de wet van de Heere. Maar nu komt het, wat ontdekken we? Niet de opwelling van de emotie is leidend, maar het gebod van de Heere: ‘Dien de Heere met blijdschap, kom voor Zijn aangezicht met vrolijk gezang.’ (Ps.100:2) Vreugde als een gebod en opgave. Dat is vreugde waarin God centraal komt te staan en de opdracht om de medemens daarin te betrekken (Neh.8). Denk hierbij aan de vele feesten die Israël als opdracht van God te vieren heeft tot Zijn eer, zodat jongeren en ouderen steeds weer leren groot te denken van de Heere en Zijn machtige heilsdaden niet zouden vergeten. Deze lijn valt op vele plekken in de Schrift aan te wijzen.
Het stelt ons voor de vraag: hoe verhouden onze momenten van blijdschap en vreugde zich tot onze dienst aan de Heere en onze persoonlijke navolging van Jezus Christus? En wat heeft de opdracht tot vreugde ons te zeggen in het licht van Jezus’ woord ‘doe dat tot Mijn gedachtenis’, waar Hij Zelf verlangde om straks opnieuw te drinken van de vrucht van de wijnstok in het Koninkrijk van God? (Mark.14:25)
Verlost van kramp
Nog een leerzaam aspect is dat deze opgave tot vreugde rust in de gave. Zo gaat dat keer op keer in de Schrift. Al het goede wat ik deed, heeft Uw Geest in mij gedaan. Niets is vanuit onszelf, alles is uit Christus. Elke gelovige, vrouw of man, jong en oud, zal levenslang leren leven uit genade alleen. De opgave ‘blij te zijn in de Heere’ rust in de genadige toezegging dat God Zelf deze vreugde aan een mens wil schenken. Hier ligt trouwens ook iets van het geheim dat het niet gaat om een opwelling van emotie, om een opgewekt karakter of de omstandigheden van ons leven. Dat verlost van kramp. De vreugde in de Heere is genadegave, zo getuigt Gods Woord. Het staat zo rijk verwoord: ‘De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.’ (Gal.5:22) Wanneer een mensenkind zich richt op Jezus Christus en hij of zij gehoorzaam luistert naar Zijn Woord, dan zal als vrucht van deze bekering (vgl. Matt.3:8) ook iets van deze geschonken vreugde gekend gaan worden in het persoonlijk geloofsleven met de Heere. Allesbepalend is de belofte van de genadige Gever, Jezus alleen.
Wees alert
Ondertussen zou zomaar de vraag kunnen opkomen hoe deze vreugde van een gelovige zich verhoudt tot het alledaagse leven. Praktisch, vreugdevol leven in de navolging van Jezus Christus, waar heeft dat mee te maken? Twee dingen zou ik willen aanreiken. Allereerst: deze vreugde is niet vanzelfsprekend, eerder aangevochten. Elke gelovige dient waakzaam te zijn in de geestelijke strijd. De satan, Gods tegenstander, wil stelen, slachten en verloren laten gaan (vgl. Joh.10:10). Ook de vreugde van een christen wordt door hem onder vuur genomen. Wees alert als de vreugde van het geloof bij je wegsijpelt. Stel jezelf eerlijk de vraag waar dit verband mee houdt. Het is bovenal belangrijk om terug te gaan naar de bron van vreugde, de Heere! Dat houdt in: bezig zijn met Gods Woord, volhardend bidden en de gemeenschap van mede-gelovigen opzoeken. Dat wordt dan de topprioriteit in het leven van de gelovige. In deze weg zal de vreugde van het geloof gaan groeien en zich verdiepen. Zo leren we onafhankelijk te worden van de omstandigheden in ons leven, doordat we alles leren los te laten in de overgave aan onze Meester.
Chronisch heimwee
Ten tweede, de vreugde van een volgeling van Jezus Christus heeft vóór alles te maken met de in Gods Woord beloofde toekomst. Jezus Messias verkondigde en gaf voortdurend onderwijs over het Koninkrijk van God. Sterker nog, om zondaars genadig de toegang tot dat Koninkrijk van God te verlenen, gaf Hij er zijn leven voor! Onovertroffen, duur betaalde rijkdom van dienende, weggevende liefde. Als de opgestane Heere werkelijk de vreugde van je hart is geworden, dan verandert dat het perspectief op dit tijdelijke, aardse leven radicaal. Er komt een oriëntatie op het eeuwige, met als gevolg een vreemdelingschap in het hier en nu (HC, vr&antw.58). ‘Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven; daarom zullen mijn lippen U prijzen.’ (Ps.63:4) Er komt een diep verlangen en een chronisch heimwee naar de Heere. Het is zoals de Geest daarover getuigt door Paulus heen ‘bij Christus te zijn, want dat is verreweg het beste’ (Filip.1:23). De apostel Petrus bemoedigt christenen die omwille van de belijdenis dat Jezus hun Heer is, allerlei verzoekingen als een beproeving moeten meemaken in hun leven (1 Petr.1:3-9). De Geest getuigt hier van ‘een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde’. Over welke blijdschap gaat dit? Over een vreugde die rechtstreeks in verband staat met de praktisch zichtbare, ‘levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden’. Dat is blijdschap die gegrond is in de wetenschap dat we door de kracht van God bewaakt worden door het geloof tot de zaligheid. Dat geeft zicht op het einddoel van ons geloof, de zaligheid van heel ons leven, door het zien op Jezus Christus de Zoon van God. Jezus is dan de doorleefde vreugde van mijn hart.
Stil aan Zijn voeten
Hoe we dat volhouden? Door steeds weer naar de Heere Jezus te gaan, door aan Zijn voeten stil te worden en te luisteren naar Zijn stem (Joh.10:27). Door voortdurend te overdenken waar Jezus Christus blij van werd: Gods plan van redding en heil voor verloren zondaren, door het krachtige Evangelie van Zijn Zoon Jezus Messias (Luk.10). Door je leven te laten vullen met de blijdschap van Jezus Zelf: ‘Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u zal blijven en uw blijdschap volkomen zal worden.’ (Joh.15:11) Laten we leven vanuit Zijn Woord met blijdschap, de Levende tegemoet.