Doven en de digitale uitzending van de kerkdienst
Op de bijbelkring die ik leidde, kregen we een gesprek over Openbaring 3:13: ‘Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt.’ Iemand vroeg: ‘Hoe zit het met deze tekst als je doof bent?’ Iemand antwoordde: ‘Dan is er de dovendienst of de tolk.’ En toen kwam het gesprek.
Een van de deelnemers aan de bijbelkring kende een dove vrouw die in coronatijd en nu nog de kerkdienst via livestream meemaakt. Zolang de camera op de predikant gericht is, is ze door ‘liplezen’ bij de kerkdienst betrokken. Maar ook is er het gebed, uitgesproken door de predikant. Dan draait de camera weg. ‘Dan is er dus voor mij geen bidden, maar een lege stilte. Dat vind ik zo erg’, had de dove vrouw gezegd, ‘want ik kan het gebed van de gemeente niet missen.’ Iemand vroeg: ‘Waarom draaien ze de camera dan weg?’ ‘Dat zal men doen uit eerbied’, zei een ander, ‘bidden is spreken tot God en daar past geen camera bij.’ ‘Past de camera dan wel bij de Schriftlezing?’ vroeg iemand anders. ‘Dan spreken wij niet tot God, maar spreekt God door Zijn Woord tot ons.’
Ja, zo is het. Om die reden zou ik kerkenraden willen vragen om bij de digitale uitzending van de kerkdienst ook aan dove gemeenteleden te denken. Als zij het gebed van de gemeente missen, voelen ze zich uitgeschakeld. Jij hoort er nu niet bij. En dat kan toch niet in de gemeente van Hem Die doven deed horen (Mark.7:31-37).