ds. A.A. Floor
Op 14 mei 1955 werd mijn broer Albert Floor in Westbroek geboren. Hij was de jongste van ons gezin. Onze moeder was in haar zwangerschap in het gebed veel bezig met elk kind dat mocht groeien in haar moederschoot. Het ging haar om de eeuwige zaligheid van haar kinderen. Dat vond ze het allerbelangrijkste voor ons.
In haar zwangerschap kreeg zij de belofte dat haar jongste kind een dienstknecht van de Heere zou mogen zijn. Zonder dat Albert van deze belofte wist, was er bij hem vanaf zijn kinderjaren het sterke verlangen om dominee te worden. Hij had de Heere lief. Op zijn ziekbed zei hij nog tegen mij: ‘Ik heb de Heere altijd liefgehad. Ik ken geen periode in mijn leven dat ik Hem niet liefhad, al ben ik mij van mijn zonden en tekorten bewust.’
Vijf gemeenten
Hij mocht vijf hervormde gemeenten dienen. Hij werd op 11 juni 1984 als predikant verbonden aan de hervormde gemeente te Uddel. Vervolgens diende hij Harderwijk (1990), Genemuiden (1995), Elburg (2001) en als laatste Barendrecht (2008).
Met dankbaarheid zie ik erop terug dat ik mijn eigen broer in al deze gemeenten mocht bevestigen als hun nieuwe predikant. Hij hield van elke gemeente die hij diende en was daarin heel trouw in prediking, pastoraat en catechese. Hij heeft zijn beste krachten aan haar gegeven met het doel dat de gemeente Jezus Christus in Zijn volle rijkdom zou leren kennen en dat zij in Christus zou groeien in geloof, hoop en liefde. Hij wist zich ook erg betrokken bij het wereldwijde zendingswerk. Alle volken moeten immers bereikt worden met het Evangelie van Jezus Christus.
Vooral de liefde tot Israël was bij hem sterk aanwezig. Hij zei in een enkele zin eens tegen zijn vrouw Christina: ‘Ik heb je lief en ook Israël.’ Hij voelde zich met Christina, maar ook met Israël in liefde sterk verbonden. De trouwe God zal door al het lijden heen Zijn oude Bondsvolk Israël zeker niet vergeten in Zijn verkiezende liefde en zal haar tot het geloof in Jezus, de Messias, brengen. Daar mag hoopvol naar uitgezien worden.
Lijden en liefde
Het ziekbed is voor Albert zwaar geweest. Hij heeft veel pijn moeten doorstaan. Maar in zijn lijden ontving hij de kracht en troost van de Heere Jezus, Die voor hem had geleden tot in de bittere kruisdood toe. In zijn lijden voelde hij zich nog meer in liefde verbonden met de gekruisigde en opgestane Christus. Hij mocht iets van het ontzaglijk diepe lijden van Christus zelf ervaren in zijn eigen leven. Albert wilde graag blijven leven en hoopte op een genezingswonder. Hij zou in september 2021 met emeritaat gaan. Het ging echter anders. Hij mocht van de Heere met vervroegd emeritaat gaan. Zijn diensttijd op aarde zat erop. De Heere wilde Zijn trouwe dienaar thuis hebben in de hemelse heerlijkheid. Daar mag de dienst des Heeren voortgezet worden op volmaakte wijze met allen die verlost zijn en juichen voor Gods troon.
Wij moesten hier afscheid van hem nemen. Kort voor zijn sterven mocht ik met mijn vrouw bij hem zijn. Hij was al in een slaaptoestand en moeilijk bereikbaar. Bij onze binnenkomst opende hij toch nog een keer zijn ogen wijd en verscheen er een vriendelijke lach op zijn gezicht. Met een zachte, fluisterende stem noemde hij onze namen. Voor ons en zijn gezin een zeer aangrijpend, emotioneel moment.
Wij hebben bij zijn sterfbed 2 Timotheüs 4:6-8 gelezen, waarin Paulus zijn levenseinde voorziet en zegt dat hij de goede strijd gestreden heeft en de krans van de rechtvaardigheid ontvangen zal van de Heere. Wij besloten ons samenzijn met gebed en het zingen van Psalm 17:8.
Wij wensen en bidden Christina met haar gezin Gods nabijheid en kracht toe om dit grote verlies te kunnen dragen. En onze hartelijke deelneming gaat uit naar de hervormde gemeente van bijzondere aard te Barendrecht. Het is verdrietig dat haar herder en leraar in haar midden ernstig ziek werd en stierf. Maar het is voor ons allen een rijke troost dat hij nu bij zijn Heere en Heiland is, Die hij in vurige liefde aan velen heeft verkondigd.