ds. L.H. Oosten
Na een betrekkelijk kortstondig ziekbed heeft de Koning van de Kerk Zijn dienaar, onze geliefde broeder Louis Harm Oosten tot Zich geroepen. De dienst van God was hem van jongs af aan lief. Zijn vader was een Fries, zijn moeder kwam uit een streng rooms-katholiek gezin uit Duitsland. Zij is van grote invloed geweest op het leven van haar zoon Louis. Nog onlangs heeft hij een boekje geschreven over haar leven met de titel Van Rome naar Jeruzalem. Daarin schrijft hij: ‘Het was toch een bijzondere weg waarlangs moeder tot de levende en bevindelijke kennis van Gods Waarheid in Christus gebracht werd. Geboren uit een roomse familie, opgegroeid met een moeilijke jeugd, de ervaring van de ellende van twee Wereldoorlogen, uit haar geliefde geboortestreek in Duitsland naar Nederland geleid, mocht zij onder de rechte Waarheid gebracht worden tot haar eeuwig behoud.’
Tot een groot werk geroepen
Hij begon zijn loopbaan als gemeenteambtenaar. Maar de Heere riep hem krachtig en duidelijk in Zijn liefdedienst. Daarbij kreeg hij de belofte dat de Heere een groot werk voor hem te doen had. Aanvankelijk dacht hij dat het de bediening van het heilig Evangelie betrof. Dat is ook een groot werk. Daarvan was hij zich diep bewust. Maar de Heere wilde hem ook voor een ander groot werk gebruiken. Hij is (mede)oprichter van het Reformatorisch Dagblad. Zeker in de beginfase was hij menselijk gezien de motor. In tere afhankelijkheid en met tomeloze inzet heeft hij zich aan dit werk mogen geven. Ook na ruim vijftig jaar kan iedereen zien hoe de Heere dat werk heeft willen zegenen.
Zijn hart lag evenwel in de bediening van het Evangelie. Zijn eerste gemeente, Wouterswoude, was zijn eerste liefde. De scheuring van die gemeente in 2004 is hem een bittere smart geweest. Vlakbij de preekstoel waar hij zijn bediening mocht beginnen, zal zijn lichaam rusten tot de jongste dag. Het kerkhof van Wouterswoude is een ‘vet’ kerkhof. Daar zijn velen van Gods kinderen begraven, die een helder getuigenis mochten geven van de hoop die in hen was. Daar zal ook hij, verheerlijkt naar lichaam en ziel, opstaan te midden van hen voor wie hij tot zegen is geweest.
Grondige exegese
Zijn volgende gemeente was Hedel, gevolgd door Sint Anthoniepolder. Overal mocht hij de gemeente bloeiender achterlaten dan hij haar vond. De Heere had hem met rijke gaven bedeeld. Wijsheid, evenwichtigheid en trouw. Hij hield van een grondige exegese. Wat hij preekte, kwam uit het Woord op. Met gunning, liefde en ruimte heeft hij de Kerk mogen dienen in velerlei verbanden. Zo is hij velen tot zegen geweest. Hij dacht bijbels, kerkelijk en was wars van elke vorm van afscheiding. Het evangelisatiewerk had eveneens zijn hart. Hij was medeoprichter van het evangelisatiewerk in Horst en zolang de Stichting Evangelisatie Limburg bestaat, de trouwe secretaris.
Persoonlijk waren we nauw aan elkaar verbonden in een vriendschap van meer dan vijftig jaar. Vele reizen hebben we samen geleid en gemaakt. Bij mijn laatste bezoek waren we ons er nog niet echt van bewust dat het de laatste ontmoeting op aarde zou zijn. Toch hebben we biddend afscheid van elkaar genomen. Een van de laatste regels die hij uit mijn mond gehoord heeft, waren de woorden waarmee ik het gebed beëindigde:
Nu jaagt de dood geen vrees meer aan.
Want alles, alles is voldaan.
Wie door ’t geloof op Jezus ziet,
Die deert de dood en helle niet.
Zijn reactie was: ‘Ja, daar komt het op aan.’
Heilig avondmaal
Zijn laatste dag op aarde was de dag des Heeren. Toen werd in zijn gemeente het heilig avondmaal bediend. Dat heeft hij nog bewust en met zegen mogen meemaken. Hij heeft iets geproefd van het Brood des levens, iets gedronken van het Bloed van het Nieuwe Testament. Nu mag hij de volheid genieten.
Hij achtte zichzelf maar een onnutte dienstknecht. Dat staat ook op zijn rouwkaart. We staren onze broeder met jaloersheid na. De Kerk op aarde verliest in hem een trouwe en biddende dienaar van het Goddelijke Woord. Hij is nu opgenomen in de triomferende kerk. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen verliezen in hem een liefhebbende en biddende man, vader en grootvader. Van harte bidden wij hen Gods troost en nabijheid toe.