ds. P. Kolijn 1930-2022
Vrijdag 24 juni overleed ds. P. Kolijn op 92-jarige leeftijd. Na zijn emeritaat in 1995 bleven hij en zijn vrouw in Krimpen aan den IJssel wonen, waardoor het ‘ds. Kolijn van Krimpen’ bleef. De laatste 22 jaar van zijn actieve predikantschap diende hij de buitengewone wijkgemeente hier.
Zijn krachten en gedachten namen de laatste periode van zijn leven af. Maar hij bleef betrokken op de gemeente die hij zo lang mocht dienen en die hem lief was. Op de achtergrond droeg hij haar biddend. Tijdens de rouwdienst stond Psalm 119:49,50 centraal: ‘Gedenk aan het woord, tot Uw knecht gesproken, waarop Gij mij hebt doen hopen. Dit is mijn troost in mijn ellende, want Uw toezegging heeft mij levend gemaakt.’ Die woorden stempelden de laatste jaren van zijn leven hier beneden.
Erfgoed van de Reformatie
Ds. P. Kolijn werd in 1930 geboren. Hij groeide op in de confessioneel hervormde gemeente van Hoek van Holland. Hij was een kleinzoon en naamgenoot van de oud gereformeerde oefenaar P. Kolijn. Langs allerlei wegen vond hij zijn weg naar het erfgoed van de Reformatie. Hij noemde daarbij altijd de namen van ds. J.D. van Hof (‘de noodzaak van trouwe exegese’), prof. dr. J. Severijn (‘de liefde voor het gereformeerde kerkvolk’), ds. J. van der Velden (‘hij deed mij de noodzaak van trouw pastoraat inzien’) en ds. H.G. Abma (‘de liefde voor de confessie’) als ankerpunten op zijn weg naar en in het ambt.
Op 6 december 1955 trad hij in het huwelijk. Een paar dagen later werd hij bevestigd in zijn eerste gemeente, Aalst, in de Bommelerwaard. Later volgden de hervormde gemeenten te Raamsdonksveer, Scherpenisse, Kootwijk/Kootwijkerbroek en ten slotte Krimpen aan den IJssel. Als hij vertelde over de ervaringen van hem en zijn vrouw in deze jaren, raakte mij altijd de toewijding en het onvermoeibare van zijn ambtelijke arbeid, al die jaren daarin terzijde gestaan door zijn vrouw. Voor Krimpen memoreerde hij vaak de samenwerking met ds. C. van Duijn. Bij zijn afscheid omschreef hij die verhouding als die van David en Jonathan. Hij was gezegend met een sterk gestel en deed zijn werk met beslistheid en overgave. In 1995 ging ds. Kolijn met emeritaat. Hij had de kerk toen precies veertig jaar gediend. Na zijn emeritaat verleende hij bijstand in het pastoraat in Terneuzen. Bij zijn emeritaat werd hij koninklijk onderscheiden. Hij werd benoemd tot lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Vrienden van Aix
Zijn ambtelijke inzet beperkte zich niet tot de gemeente. Voor de cursus geestelijke vorming verzorgde hij een aantal jaren de dogmatieklessen. Al eerder had hij zich ingezet voor het comité ‘Vrienden van Aix’, dat de protestants theologische faculteit in die Zuid-Franse plaats ondersteunde. Ook had het onderwijs in de plaatsen waar hij diende, zijn belangstelling.
Lang mochten hij en zijn vrouw voor elkaar gespaard blijven. Ze betrokken na hun emeritaat een appartement in de Vijverflat en hadden van daar overzicht over Krimpen en de wijde omgeving. De laatste jaren namen de gebreken toe. Na verschillende ziekenhuisopnames werd hij opgenomen in Pniël te Rotterdam. Pniël – de plaats waar Jakob worstelde met God. Voor Pieter Kolijn was het de plaats waar hij verlangde naar het einde. Bij het open graf deelde Aria van Staveren, geestelijk begeleider in Pniël, daar iets van met ons. Hij was tevreden met de zorg en aandacht die hij kreeg, maar verlangde ernaar om naar huis te gaan. Donderdag 23 juni bereikte hij de gezegende leeftijd van 92 jaar. De dag erna ontsliep hij in zijn Heere en Heiland.
Pelgrims
De Heere gedenke zijn vrouw, die achterblijft. We betrekken in ons meeleven ook de kinderen en (achter) kleinkinderen. De dienaar is thuis. Zijn Woord heeft God ons gelaten. Opdat ook wij als pelgrims zouden bidden: ‘Gedenk aan het woord, tot Uw knecht gesproken, waarop Gij mij hebt doen hopen. Dit is mijn troost in mijn ellende, want Uw toezegging heeft mij levend gemaakt.’
We danken de Heere voor wat Hij in onze broeder aan zijn gezin en de kerk heeft geschonken. Laat zo zijn nagedachtenis tot zegen zijn.