Een ‘church family’
Aan de ene kant zijn er veel overeenkomsten tussen Nederland en de Verenigde Staten, Michigan. Aan de andere kant zijn er enorme verschillen. Voortdurend valt het me op sinds ik begin dit jaar predikant werd in Grand Rapids. Een impressie.
Amerika is het land van de ruimte. Neem de staat Michigan, het beslaat bijna vijfmaal het oppervlak van Nederland, maar heeft minder inwoners. Het is ook het land van natuurschoon: er zijn enorme bergketens, zoetwatermeren zo groot als zeeën, woestijnen, enorme bossen, prairies, etc. Het is ook het land van de vrijheid. Veel is hier mogelijk en de geboden vrijheid wordt door velen benut. Het is het land van ambitie, maar ook van rijkdom, macht en zelfbewustzijn.
Door dit alles is het ook het land van scherpe markeringen, grote tegenstellingen en druk en spanningen. Die laatste nemen toe. Er zijn grote fronten, in de politiek, op ethisch gebied, de verdeling van de welvaart, beschikbaarheid van voorzieningen, etc. Uiteraard is er de druk van buiten, neem de klimaatverandering en de internationale machtsverhoudingen.
Op een soort eiland
Kerkelijk is er ook veel gaande. De Verenigde Staten worden nog steeds sterk gestempeld door het christelijke gedachtegoed. Dat is in snel tempo aan het veranderen en zet veel onder druk, op ethisch gebied, maar ook theologisch.
Wij zitten kerkelijk gezien op een soort eiland. De Nederlandse afkomst werkt nog door. Aan de ene kant is er dezelfde verdeeldheid, aan de andere kant werkt ze ook beschermend en verbindend. Een aantal zaken valt op in de kring van deze wijdere gemeenschap. Allereerst wel de offervaardigheid, en dit in meerdere opzichten. Christelijk onderwijs is erg duur, omdat de overheid het niet bekostigt. Wat een offers worden daardoor door veel ouders gebracht! Hetzij in de vorm van enorme financiële bijdragen, hetzij door het geven van thuisonderwijs. Aan de kerk wordt eveneens veel gegeven. Het geven van tien procent wordt hier veel normaler geacht dan in Nederland. En zo kan de kerk dus ook weer veel aan diaconale doelen en zending besteden.
De jeugd
Opvallend is ook de betrokkenheid van de jeugd. Na ruim een halfjaar begint te dagen waar dit mogelijk mee te maken heeft. Alhoewel we uiteraard allereerst weten van het werk van de Heilige Geest, zijn er ook middellijke zaken te noemen. De ouders nemen de geloofsopvoeding zeer serieus. Ik noemde al het belang dat men aan het christelijk onderwijs hecht en de enorme offers die daarvoor gebracht worden. Verder hoor ik, waar ik ook kom bij families, van huisgodsdienstoefeningen. De Bijbel wordt gezamenlijk bestudeerd en er wordt veel gebeden en gezongen. Daarnaast heeft de kerkelijke jeugd onderling veel contact. De kerkmuren zijn niet zo hoog. Omdat het geloof belangrijk is, zoeken jongeren vriendschappen in kerkelijke kring.
Betrokken
De gemeente die ik mag dienen als herder en leraar, is klein. De Providence Reformed Church in Grand Rapids telt ongeveer 150 leden, die echter zeer betrokken zijn. Ze noemen zich dan ook een ‘church family’. Onderling is er veel contact en men zoekt elkaar veel op. Zondagmorgen na de dienst wordt de preek besproken. De volwassenen komen bij elkaar in de basement van de kerk en onder leiding van een (oud-)ambtsdrager spreken ze verder over de preek en de lessen die er te trekken zijn. Ondertussen gaat de jeugd naar catechisatie. Als predikant geef ik aan een van die groepen catechese.
Voorafgaand aan de preekbespreking en de catechese is er een moment van ontspanning, onder het genot van wat drinken en eten. Op zondagavond komt de jeugd regelmatig bij elkaar bij een van de kerkleden thuis. Na een heerlijke en rijke maaltijd is er een bijbelstudie en wordt de ene na de andere hymn (gezang) gezongen. Aan het eind van de zomer gaan we als gemeente een aantal dagen weg en de jeugd gaat ook een midweek op kamp.
Lekenpredikers
De gemeente, hoe klein zij ook is, is verder actief betrokken bij onder meer werk in de gevangenis en in rusthuizen. Zo worden er om de week in de lokale gevangenis twee diensten verzorgd. Als predikant heb ik daar uiteraard een rol in, maar diverse gemeenteleden gaan ook voor. Er is daarom een groep ‘lekenpredikers’. Eens per maand komen zij onder mijn leiding bij elkaar om toegerust te worden in het preken en daarin te oefenen. Het zijn zeer waardevolle bijeenkomsten. Er is ook evangelisatie in de buurt, onder andere door de huizen lang te gaan. ’s Zomers zijn er activiteiten voor de kinderen uit de buurt en rond Kerst is er ‘Christmas carolling’.
Voor mij persoonlijk zijn de contacten met andere kerkgenootschappen en hun predikanten waardevol. Binnen ons kerkverband, de Reformed Church in America (RCA), hebben wij een eenzame positie. Hoe warm en hartelijk zijn dan de banden met vooral de Free Reformed Church. Waardevol is ook dat een gedegen reformatorische universiteit, die wereldwijd aanzien geniet, Puritan Reformed Theological Seminar, om de hoek is. Hoe waardevol is het om daar de bibliotheek te kunnen gebruiken, een bezoek te brengen of hoogleraren of studenten te ontmoeten en uit te nodigen om voor te gaan.
Fronten
Ondertussen is er veel gaande in de Verenigde Staten en dat laat ons niet onberoerd. Er zijn diverse fronten waarop ‘gestreden’ wordt. Soms loopt de spanning zo op dat we ons wel eens afvragen of het land niet uiteen zal vallen. Er is allereerst de spanning tussen de Republikeinen en de Democraten. Die scheidslijn is scherp gemarkeerd. De verschillen zijn groot op allerlei gebied, denk aan de visie op de inmenging van de overheid in het leven van de burgers, de visie op de economie, de visie op milieuproblematiek, maar ook de visie op ethische zaken.
De laatste strijd is groot. In Nederland lijkt de strijd om abortus en euthanasie een vrijwel gelopen race. Velen van ons hebben zich daarbij neergelegd. Hoe anders is dat hier. Er wordt van uitgegaan dat de voorganger elke zondag bidt om vergeving van de aangrijpende zonde van abortus en smeekt om een positieve wending.
In de maatschappij zorgen ook de ongelijke verdeling van welvaart en de achterstand van bepaalde groepen inwoners voor spanningen. Al die spanningen worden verergerd, omdat er in de wereld zo veel gaande is en de macht van de VS afneemt. Door de grote gebeurtenissen van de afgelopen jaren, zoals de bestorming van het Capitool, de dramatisch aftocht uit Afghanistan, de illegale immigratie aan de zuidgrens, corona en de economische gevolgen daarvan, neemt de trots op het eigen land af.
In de kerkelijke gemeenschap hier speelt deze verwarring vrijwel niet. Er is grote eensgezindheid als het gaat om ethische zaken en waarden en normen. Over politieke keuze spreekt men onderling niet veel, alhoewel gezien het belang van ethische zaken voor de meesten de keuze duidelijk is.
Wat zal de toekomst brengen hier en in Nederland? De Heere is Dezelfde. Zijn trouw is onveranderd groot. Zijn Woord heeft dezelfde kracht. Zijn macht is onverminderd groot en de Heere is het Die regeert. In dat vertrouwen leven we bij de dag en bidden we of de Heere zonden vergeeft, naar ons omziet in genade, ons versterkt in onze zwakheid en ons leidt door Woord en Geest. Hij zal al de Zijnen thuisbrengen.