Het woord bekering is een geladen begrip want het heeft een geschiedenis. Vroeger sprak men over ‘bekeerde mensen’. Bekeerd-zijn kan dan een bijzondere en moeilijk bereikbare positie worden. Hoe weet je eigenlijk dat je bekeerd bent?
Wat verlies je als de notie van bekering vervaagt of zelfs verdwijnt? Dat is de terugkerende vraag. Een antwoord is: je verliest je geloofszekerheid. Dat klinkt vreemd, want wat heeft bekering met geloofszekerheid te maken? Het antwoord heeft uitleg nodig.
Op de vraag hoe je weet dat je bekeerd bent, kun je verschillende antwoorden geven. Je bent bekeerd als je schuldbewust bent en je zonden voor God hebt beleden, want dit betekent ook een breuk met je oude leven. Een ander antwoord is: je bent bekeerd als je tot overgave aan de Heere Jezus als Verlosser bent gekomen. Met zulke antwoorden verbind je bekering met berouw en geloof. Ze zouden voldoende moeten zijn.
Toch kunnen ze hooggegrepen zijn als je geloofszekerheid een kwetsbaar punt is. Want hoe weet je of je berouw en je geloof echt zijn? Daarom kun je ook een ander antwoord geven: je bent bekeerd als je ermee bezig bent. Hier gaat het over de geloofspraktijk van de dagelijkse bekering. Deze herken je als je verlangt om toegewijd aan God te leven en tegelijk last hebt van allerlei tekorten.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 8 september 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!