Een koord uit het raam
Zie, als wij in het land komen, moet u dit koord van scharlaken draad aan het venster binden waardoor u ons hebt neergelaten. En verzamel bij u in huis uw vader, uw moeder, uw broers en heel uw familie. Jozua 2:18
Het Scharlaken Koord in Amsterdam. Zij bekommeren zich om de prostituees die achter de ramen hun lichaam moeten verkopen. Ontkomen lijkt bijna onmogelijk. Rachabs huis ( Joz.2) was ook zo’n plek, een bordeel op de muur.
Deze Rachab had echter van de God van Israël gehoord. Ze was erdoor veranderd. Ze bood, met gevaar voor eigen leven, die verkenners onderdak (2:1). Juist deze Rachab past God in (Matt.1:5) in de zending van Zijn Zoon. Zij was de moeder van Boaz, de oma van Obed, de overgrootmoeder van Isaï (vader van David), uit haar kwam de Messias voort.
Aan het venster binden
Boven op haar dak verbergt ze de mannen. Ze brengen de nacht dus niet bij Rachab door (hebben geen verkeerde bedoelingen). Voordat het nacht wordt, zegt ze tegen de mannen dat ze gelooft dat God hen helpen zal, dat God boven in de hemel is en beneden op de aarde. Mooi hè, een heidense vrouw! En we horen de diepe vraag erachter (misschien ook die van u): ‘Ook voor mij? Is Hij er ook voor mij?’
Ze vraagt om een teken. En dat krijgt ze later. Als ze de mannen door het venster aan een touw naar beneden laat zakken (haar huis was onderdeel van de muur, haar raam zat zeg maar aan de buitenkant van de muur), zeggen die mannen: ‘Als wij in het land komen, moet u dit koord van scharlaken draad aan het venster binden waardoor u ons hebt neergelaten.’ Ze wacht er niet lang mee: ‘Ze bond het scharlaken koord aan het venster.’ (vs.21) Dat is een geloofsdaad: ‘Ook voor mij!’ Jakobus zegt in zijn algemene zendbrief (Jak.2:25) dat uit haar werken bleek dat ze geloofde. Ook in Hebreeën 11 lezen we haar naam. Zij is een van die gelovigen geweest die de vervulling van Gods beloften vanuit de verte heeft gezien, de Leidsman en Voleinder van het geloof.
Dieprode kleur
Scharlaken. Ik zei er al iets over: vuurrood. Eerst werd een draad geverfd en daarna (als het kleed geweven was), werd heel die lap nog eens in de verf gelegd, zodat het een dieprode kleur kreeg. Die kleur kon nooit meer verschieten, dat kon je er nooit meer uitkrijgen. Dat is het beeld dat God (Jes.1) bij Juda gebruikt: zo is nu de zonde; het is niet uit te roeien, het zit zo diep, het heeft heel ons bestaan doortrok ken. Maar dan: ‘Al waren uw zonden als scharlaken, Ik zal ze maken wit als de sneeuw.’ Hoor je het? Al zit de zonde tot op je bot, zit het in de vezels van je bestaan, de Heere zal dat dieprode veranderen in helder wit.
En wonderlijk, niet alleen Rachab, allen die bij haar in huis zijn, zullen gered worden: ‘En verzamel bij u in huis uw vader, uw moeder, uw broers en heel uw familie.’ Rachab had erom gevraagd (2:13). Je zult zo’n kind hebben, zo’n zus! Ik kan me voorstellen dat zij zich schaamden voor het leven dat hun dochter leidde; dat haar broers het hoofd wegdraaiden met de gedachte van: ‘slet, hoer’. Rachab niet: zij ook in dit huis! Zo doet God het in de gezinnen: Zijn reddende hand uitsteken naar een gezin (we hopen dat de bijbels van de HSV zo hun weg mogen vinden) dat verzameld is rondom het Woord van God, rondom Zijn belofte van redding: scharlaken bevuilde mensen sneeuwwit maken.
Ontkoming
Als Jericho ingenomen wordt en er op de bazuinen geblazen wordt, blijft het huis op de muur staan, het scharlaken koord hangt uit het raam. Voordat de resten van de stad in brand gestoken worden, worden alle mensen uit dat huis gered (Joz.6:22-23). Wat een prachtig beeld: redding in dat huis op de muur. De kerkvaders zagen er de kerk in: extra ecclesiam nulla salus (buiten de kerk geen heil). Hoe dan ook, als God ergens heil uitdeelt, dan wel daar: in het huis waar plek is voor hoeren en tollenaren. En het scharlaken koord legt uit waarom: vanwege het bloed van die Man aan het kruis. In dat huis is er ontkoming op de dag van het oordeel, als de stad van deze wereld omvalt. Voor Rachab. Voor u. Welk verleden u ook heeft. Er is plaats bij het kruis.