Het is zondagmorgen. In Le Vigan staan de deuren van de kerk uitnodigend open. Als de dienst begint, zijn er twaalf volwassenen en twee kinderen. Wat zouden wij doen als we elke zondag met zo weinig mensen samenkomen?
De Bijbel ligt open op de preekstoel, brood en wijn zijn zichtbaar op de avondmaalstafel. Er wordt in Le Vigan gezongen, gebeden, gepreekt, een hechte gemeenschap wordt ervaren. Komend vanuit de Nederlandse context zijn we geraakt door die verbondenheid, maar ook die kwetsbaarheid. Wat zouden wij doen? Je beseft dat met het sluiten van de kerkdeuren er geen gemeente meer zou zijn, geen prediking, geen doop en avondmaal.
Toppen en dalen
Le Vigan is een typisch Frans dorpje gelegen aan de voet van Cevennes. Door het jaar heen komen er mensen die van wandelen en rust houden. De Mont Aigoual, bijna 1600 meter hoog, ligt op een steenworp afstand. Toppen en dalen zijn er ook in het kerkelijk leven. Al vroeg in de tijd van de Reformatie, in 1560, waren er Hugenoten te vinden. Het protestantisme werd door de inwoners omarmd en kon zich meer dan een eeuw ontwikkelen.
Het tij keerde echter met de herroeping van het Edict van Nantes in 1685. Koning Lodewijk XIV tolereerde geen andere godsdienst in zijn rijk dan het katholicisme. Voor het protestantisme volgde ruim honderd jaar lang een periode die ook wel de ‘woestijntijd’ wordt genoemd. In Le Vigan ging het grootste deel van de protestanten ondergronds of men verkoos te vluchten naar het buitenland.
Pas na de Franse Revolutie kon het kerkelijk leven weer worden opgebouwd.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 16 juni 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!