Eigen kerkdienst volgen
In de (afgelopen) tijd van corona hebben wij zoveel mogelijk geprobeerd om aan onze vaste ritmes vast te houden. Een kerkdienst vanuit huis met twee jonge kinderen die rondlopen, is niet altijd goed te volgen, maar je houdt toch de binding met je thuisgemeente.
Bovendien vindt God altijd wel een weg om door de preken tot je te spreken. Wij hebben samen afgesproken dat we elke online kerkdienst van onze eigen gemeente zouden volgen. Het was niet altijd even makkelijk met twee jonge kinderen, die ook tijdens de diensten om aandacht vroegen. In de (online)diensten van onze gemeente werd er door middel van een kort filmpje ook aandacht besteed aan de kinderen, die hier elke keer weer naar uitkeken.
Bemoedigd worden
Naast de discipline om de kerkdiensten te blijven volgen, zijn ook de mensen om ons heen belangrijk geweest. De avonddiensten in Hengelo worden door een klein groepje trouwe kerkgangers bezocht. Vanuit deze groep is iemand begonnen met het rondsturen van een e-mail, waarop iedereen kon reageren. Het is fijn om, als je elkaar niet zo veel meer ziet, te horen hoe het met iedereen gaat en om elkaar te bemoedigen.
Een andere spontane actie kwam van een voorganger. Van hem ontvingen wij ‘een pastorale brief in coronatijd’. Soms kun je bemoedigd worden door een kleine opmerking of een korte zin. Ergens heb ik gelezen dat we God dankbaar mogen zijn dat het in de begintijd van de coronacrisis zulk mooi weer was. Mensen konden hun huis uit om te ontspannen en nieuwe energie op te doen. Dat is mij de hele periode bijgebleven. Prachtig om op te merken dat God ons niet de steek laat. Ondanks alles zorgt Hij voor ons en geeft Hij ons wat we nodig hebben.
Vragen
Corona heeft ook de schijnwerpers op christenen van allerlei geloofsachtergronden gezet. Kerken die – ondanks het advies van de overheid – ‘normaal’ gevuld waren, of discussies rond het al dan niet verplicht laten vaccineren hebben ook weer geleid tot vragen in mijn werkkring. Waarom zijn de kerken nog steeds vol, terwijl cafés dicht moeten? Hoeveel mensen zaten er zondag bij jullie in de kerk? Denken christenen dat ze onaantastbaar zijn? Hoe kijk je als christen aan tegen vaccinatie? Je wordt daarbij zelf gedwongen om kritisch over dit soort vragen na te denken.
Hoewel ik niet altijd overal een antwoord op heb, is het mooie dat deze vragen mij de mogelijkheid geven om het gesprek aan te gaan met mensen die niet gelovig zijn en zich hierover verwonderen.
Aan de andere kant maak ik me ook wel zorgen. Er is veel gesproken over de godsdienstvrijheid die wij hebben en dat de overheid bepaalde zaken daardoor niet kan verbieden. Maatschappelijke onrust hierover kan leiden tot aangepaste wetgeving die onze vrijheid inperkt. Belangrijk om je hier als kerkenraad bewust van te zijn.
Behoorlijk zwaar
In de laatste ‘normale’ kerkdienst voor de coronacrisis ben ik als ouderling bevestigd in de hervormde gemeente Wierden. Vooral tijdens de eerste maanden heb ik het ouderlingschap als behoorlijk zwaar ervaren. Hoe kun je het ambt waarin God je geroepen heeft, uitvoeren in deze tijd? Doe je het wel goed? In de eerste kerkenraadsvergadering die ik heb meegemaakt, hebben wij de verschillende initiatieven die er waren om in contact te komen/ blijven met mensen, besproken. Uiteindelijk heb ik wel rust gevonden bij de keuzes die ik gemaakt heb. Ik weet dat God bij mij is en het werk in Zijn gemeente zegent. Ondanks corona.