Voorgangers in Afrika hebben geen baat bij Westerse benadering
Eigen theologisch onderwijs
In Afrika is er de laatste jaren meer en meer verzet tegen de westerse manier van onderwijs geven. Dit verzet werd zichtbaar toen het beeld van de bekende Britse imperialist Cecil Rhodes in 2015 van zijn sokkel werd getrokken op de campus van de Universiteit van Kaapstad.
Wat dit met zending, theologie of de kerk te maken heeft? Meer en meer is er ook in de rest van Afrika het bewustzijn dat academisch onderwijs, inclusief de theologie, veelal op westerse methodiek is gebaseerd en niet op Afrikaanse leest is geschoeid.
Rond de jaarwisseling kwam er een belangrijk theologisch boek uit dat dit proces beschrijft: Making Connections (Verbindingen maken). Het boek staat onder redactie van de praktisch theoloog prof. dr. Marilyn Naidoo. Ook theologen van gereformeerde huize schreven mee aan deze bundel, zoals dr. Kruger du Preez, dr. Devison Banda en de Nederlandse Marike Blok-Sijtsma, zendeling voor Kerk in Actie in Zambia.
Westerse methode
Prof. Naidoo geeft duidelijk aan waar volgens haar de schoen wringt in het theologisch onderwijs. De westerse manier van leren is opvolgend: een student theologie wordt in de loop der jaren in de bekende vier disciplines – Bijbelse vakken, Systematische theologie, Kerkgeschiedenis en Praktische theologie – kennis bijgebracht. De verwachting is dat de student na het einde van de studie het geleerde zelf gaat integreren en toepassen in de kerkelijke gemeente als hij daar dominee wordt.
Vanwege het koloniale verleden en de daarmee gekoppelde zendingsbeweging is deze methode van theologie-onderwijs wereldwijd veelal de standaard indeling geworden. Er gaat een bepaalde objectiviteit vanuit: als je het op deze manier doet, dan krijg je goede dominees en gezonde kerken.