Feestdagen zijn te sober
Voor menig predikant is de stille week de drukste week van het jaar. In de week voor Pasen zal er voor de meesten weinig ruimte overblijven om zelf tot rust te komen en het lijden van Christus te overdenken.
Veel gemeenten bieden in de stille week dagelijks meditatieve momenten aan die door de predikant worden voorbereid. Met de zeven voorafgaande lijdenszondagen erbij is er dus volop aandacht voor de betekenis van het kruis van Christus.
In vergelijking daarmee is de viering van het paasfeest in onze traditie maar sober en kort. Als er nog een tweede dienst is, dan meestal al geen derde dienst meer op de tweede paasdag. De kans dat die tweede paasdag als feestdag wordt ingeruild voor het islamitische suikerfeest of offerfeest acht ik klein, maar ik ontmoet zelden christenen die hun zorgen daarover motiveren vanuit de wens om als kerkelijke gemeente veel aandacht te willen geven aan de opstanding van Christus.
Weinig feestelijks
Voor de beleving van een oosterling is er aan onze paasdiensten ook weinig feestelijks te ervaren. In de meeste kerken zijn die diensten op een enkel extra lied na, niet te onderscheiden van een gewone dienst. Wanneer ik in een paasviering met christenen van Arabische of Turkse achtergrond ben, merk ik dat ze het niet erg vinden dat de dienst aanmerkelijk langer duurt. Ze doen hun mooiste kleren aan en nemen eten mee om het samen te vieren. De vreugde van je hart zoekt toch een vorm om zich uit te drukken?
Lang weekend uit
De aandacht voor het pinksterfeest in het midden van de kerkelijke gemeente is meestal nog aanzienlijk minder. Natuurlijk speelt ook het jaargetijde daarbij een rol. Waar in Zuid-Afrika tijdens de kerstdagen iedereen elders in het land op het strand ligt, gaan in ons land veel christenen met Pinksteren er een lang weekend op uit. Gelukkig geeft al vijftig jaar lang de Stichting Opwekking aandacht aan het pinksterfeest, maar dat gebeurt dus buiten de setting van de plaatselijke kerkelijke gemeente. Veel zendingsorganisaties bevinden zich ook net buiten de officiële kerkelijke structuur. De conflicten met de Wederdopers en de controverse op de Dordtse Synode vierhonderd jaar geleden, hebben er waarschijnlijk aan bijgedragen dat er relatief weinig aandacht is geweest voor zending in onze kerkelijke traditie.
Anders
Graag pleit ik voor meer aandacht voor het pinksterfeest in de plaatselijke christelijke gemeente. De heilsfeiten zijn immers niet los van elkaar verkrijgbaar. In sommige landen hebben kerken juist in de week voorafgaand aan Pinksteren iedere avond een samenkomst. Daarin vragen ze zich als gemeente af wat de opdracht van Jezus om van Hem te getuigen voor hen betekent. Zou dat ook iets voor onze eigen gemeente kunnen zijn? De stichting Evangelie & Moslims wil daar graag aan meehelpen. Het is voor ons missionaire werk namelijk zo belangrijk dat moslims die tot geloof in Christus komen, merken dat de hele gemeente naar hen heeft uitgezien en hen daarom met vreugde opneemt.