Geborgenheid
Wat zou het mooi zijn als onze kerken opnieuw ontdekt worden als ‘huiskamers’ van liefde en ontmoeting
Blauw smurfenijs of toch limoen? Frisse yoghurt of toch die zoete chocolade? Een warme nazomeravond is nog heel fijn voor een ijsje in de stad. Steevast is er de discussie of we voor één of twee bolletjes gaan en gedoe over wie er nu een bakje of een hoorntje wil. Nog even genieten, nu de zomer echt z’n einde nadert en de septemberavonden kort worden. Straks sluiten de terrassen, zitten we weer binnen en staan er stoofpeertjes en pompoensoep op het herfstmenu.
‘Wie andere mensen wil ontmoeten, strijkt neer op het terras en gaat niet meer in een houten kerkbank zitten en een voorgeprogrammeerde les van een voorganger volgen. Wie zingeving zoekt, laat zich geen meningen meer opdringen, maar wil zelf nadenken en erover communiceren onder het genot van appelgebak of luxe sandwich. De 21e-eeuwse gebedsruimte is het eetcafé’, zo las ik bij een columnist.
Zo had ik er nog niet naar gekeken. Dat gezellige etentje met vrienden, die cappuccino, het leek me vooral een luxe die we ons in Nederland kunnen veroorloven. Hoewel, voor hoeveel mensen geldt dat niet? Armoede schrijnt en de oplopende kosten voor voedsel en energie raken velen hard. Is onze samenleving niet steeds meer opgedeeld in de haves en de havenots? Waarbij de haves het goed hebben en zich laten bedienen – de mensen met een baan, een goed pensioen, een eigen huis – door de havenots – de migranten, de huurders, de studenten?
Als je alleen met geld mee kunt doen, gaat de vergelijking van die columnist met een 21e-eeuwse gebedsruimte toch mank. Een kerk is geen plek waar je wat lekkers komt halen en betaalt met je pinpas. Nee, de kerk is juist de plek bij uitstek waar iedereen die zoekt, binnen mag komen en niets mee hoeft te brengen. Waar gastvrijheid niets kost en mensen voor Christus elkaars gelijken zijn. Wat zou het mooi zijn als we zo het nieuwe seizoen ingaan en onze kerken opnieuw ontdekt worden als ‘huiskamers’ van liefde en ontmoeting. Waar mensen een nieuwe geborgenheid mogen vinden, die je niet hoeft te kopen, maar die al voor jou betaald is.