Nu we weer terug zijn op Nederlandse bodem, kijken we met grote dankbaarheid aan onze God terug op onze studiereis naar Indonesië. Aan de hand van de drie kernwoorden herkenning, verwondering en uitdaging delen we iets van de oogst van onze reis.
Ten eerste herkenning. Het geeft vreugde als er ondanks alle verschillen (taal, volk, geschiedenis, cultuur) herkenning is in het ene Woord van God en in de ene Heiland, Jezus Christus. Door Zijn Geest bouwt, vermeerdert en bewaart Hij Zijn kerk wereldwijd. Die herkenning was er in gebed, lied en prediking.
Gebed
De predikanten in dienst van de Gereja Protestan Indonesia Luwu (GPIL) gaven aan dat het gebed levensveranderend is. Indonesische christenen zeiden tegen ons: ‘We zijn vrucht van het gebed van het voorgeslacht.’ Het samen naderen voor Gods troon raakte ons. Onze gebeden moesten wel vertaald worden in het Indonesisch, maar wat merkten we de eenheid in het gebed tot God. Zo werden we bepaald bij het geheim van al het (zendings)werk in Gods Koninkrijk: gevouwen handen hebben de meeste kracht.
Samen zingen
Het lied ‘Daar ruist langs de wolken’, in het Indonesisch gezongen door onze broeders en zusters, trof ons ook. Het was onze eerste kennismaking met het Indonesische lied. Mede omdat zendelingen door de GZB zijn uitgezonden, worden zowel de psalmmelodieën alsook bekende liederen uit de bundel van Johannes de Heer volop herkend en gezongen. Wat was het een vreugde om samen te zingen, zij in het Indonesisch, wij in het Nederlands.
Het viel ons op tijdens de verschillende erediensten op zondag en doordeweeks (aan huis) dat men veel en ook goed zingt, soms ook in kleine koortjes. Het blijkt hoe belangrijk het is dat de beleving van het geloof tot uiting kan komen in wat men zingt. Het stelt ons mooie vragen met betrekking tot onze erediensten: Hoe zijn we in onze gemeenten innerlijk betrokken bij ons lied? En wat als het taalkleed van de berijming van 1773 sommigen hindert?
Prediking
Het verlangen om Gods Woord te verkondigen delen we van harte. De predikant in Indonesië is vaak een manusje van alles, die ook voor meerdere doordeweekse diensten verantwoordelijk is. Daarbij komt het hoge verwachtingspatroon rond pastoraat: bij een beetje griep wordt de dominee verwacht om te komen bidden. Het geeft worsteling om te midden van de veelheid van de dingen tijd en ruimte te maken voor studie van de Schrift, maar ook voor de persoonlijke overdenking en toerusting. Praktisch gezien betekent dit dat sommigen maar een één uur de tijd hebben – of nemen? – voor de voorbereiding van diensten…
Naast ds. J.A.C. Olie werkten ds. L.W. den Boer en ds. B. Jongeneel ook mee aan dit artikel. Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 9 juni 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!
