We hoopten dat het na de grote vaccinatiecampagne met één of twee prikken een beetje voorbij zou zijn. Even geduld, dan gaat het land weer open. Hoop en geduld gingen hand in hand. Maar nu blijkt dat we nóg meer geduld moeten hebben. Voor je het weet, slaat hoop om in woede. En waar het alleen nog maar duister is, is de hoop verdwenen.
Kerst is het feest van de hoop. Licht in de duisternis. Een einde aan het wachten. Het Kind brengt hoop voor de volken. Kerst brengt mensen op de been, met elkaar vieren we de hoop. Je warmt je eraan. Velen gaan toch die ene keer in het jaar naar een kerkdienst. Maar ook dit jaar zijn kerstnachtdiensten weer afgelast. Jongeren hadden zich verheugd om dit jaar wél naar Stadskanaal af te reizen voor de kerstconferentie van de HGJB. Deze jaarlijkse conferentie is altijd al een buitengewoon hoopvol gebeuren: honderden jongeren komen in hun kerstvakantie, die toch al gevuld is met kerkdiensten, bij elkaar voor bijbelstudies en geloofsgesprekken. Maar nee. Nog éven geduld.
Geduld en kerst lijken niet bij elkaar te passen. Als het Licht der wereld komt, breekt de hoop op een nieuwe, door God beloofde toekomst door. Dan mag het feest zijn in de huizen en op de straten. De belofte is in vervulling gegaan, er is een einde gekomen aan het geduld.
Of zien we juist met kerst wat geduld écht is? God wordt mens. Zijn geduld met ons is kennelijk nog niet op. Hij is als de moeder die door haar knieën gaat, afdaalt naar de hoogte van het kind. Nee, Gods geduld gaat nog verder. Hij wordt Een van ons. Er is geen korte route naar de toekomst, slechts de route via de menswording.
In de evangeliën lezen we het: het geduld dat Jezus met ons mensen opbrengt. Hoop voor de wereld, Gods geduld met ons. Het Kind van kerst. Daar word je zelf ook een beetje geduldiger van.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!